Ben Sevgi Arsızıyım
Ben ''sevgi arsızı''yım...İçimdeki çocuklar ağlıyor durmadan öncesiz bir zamandan beri.
Ben ''sevgi arsızı''yım...Yıllar,yıllar yılı sınırsızca sevilmeye,ilgilenilmeye,şefkate alışmış. ''Alışmış,kudurmuştan beterdir,'' derler ya hani,işte öyle.
Ben ''sevgi arsızı''yım...Sonra da hep aynı ve bir türlü akıl erdiremediği bir nedenle teker teker kaybeden o biricik sevgi varlıklarını...
Ben ''sevgi arsızı''yım...İçinde küçük tırtılın sevgiye,ilgiye hep bir o kadar aç olduğu...
Ben ''sevgi arsızı''yım...Sevmeden de,sevilmeden de duramayan yerinde...
Bilirsin işte, ben ''sevgi arsızı''yım...Bana sevgini ver. Hiç bitmesin...Hiç tükenmesin...Başkasının olmasın asla sevgin.Yalnız benim,yalnız benim olsun. Ekmeğimi suyumu,varımı yoğumu paylaşırım da bir sevgimi paylaşamam. Dedim ya ,ben,''sevgi arsızı''yım.Kısacası işin zor...
Ben '''sevgi arsızı''yım...Sevmeye gelince yine bir o kadar dolu dizgin seven seni.Sen de beni sev...En çok beni sev...
Ben ''sevgi arsızı''yım...Doymak nedir öyle kolay kolay bilmeyen.Daha doğrusu,yedikçe acıkan bir obur...Biliyorum belki hem sana,hem bana haksızlık bu...Bir çiçekle bahar geçer mi? Ama sen ''sen ol'',sen yine de yalnız beni sev.
Ben ''sevgi arsızı''yım...Her şey bir yana seni çok ama pek çok seven...