 Ynt: siyah inciler
Günaydın Arkadaşlarım günlüğümdeki son yazımdan bu yana kendi içimide bir yol ayrımındayım ne yapacağım nereye gideceğim yeni birşeyler yapabilecekmiyim bilmiyorum... Bir yenilenme istiyorum kendimi yeniden inşaa etmek bu güne kadar yapamadıkları yapmak, hayata yeniden başlar gibi... Geçmişe dönüşlerim o kadar azaldıki istesemde kendimi üzemiyorum bu denedim içimdeki ses onlar geride kaldı diyor sen bugüne bak... Kendime bakıyorum şimdi ne yapabilirim diye elimdeki malzeme o kadar azki... Ciddi bir yeteneğim yok. yeni bir şey öğrenmek için kendimi o kadar yaşlanmış hissediyorumki (ben kendimi her zaman çok yaşlı hissetmişimdir her nedense)...
Şu an yüzyıl uyuyanların uyandıklarındaki ruh hallerini yaşıyorum ben şimdi ne yapacağım....
Çevremde o kadar az insan varki sosyal hayatım neredeyse yok denecek kadar az. Eskiden bu beni rahatsız etmezdi heryere ucu ucuna yetişir işleriyle başedemezdim kendime ayıracak zamanım olmazdı boş zamanlarımda hep kendime acırdım ve sorardım şayet anne ve babımı kaybedersem ben nasıl yaşarım onlarım hayırlı evladı olarak onaylarını almadan bu duygunun acısıyla kendime bile bakamazdım bu hissi hala yaşıyorum bana çok acı veriyor ama eskisi kadar yoğun değil bir bıçak saplanıyor zaman zaman içime belkide yaşadığım sürece bu hissi hep yaşayacağım istenmemişlik hissi ve bu hissin verdiği acı yaşantımın bir parçası olarak kalacak belkide... |