günaydınn ( aslında tünaydın)
akşam çok mutsuzdum... ruhum bedenime sığamıyordu sanki... gözyaşlarım sağanak olmuştu, ağladım...ağladım...
suçluluk telkinini listemden çıkartmıştım, iki gün öncesi ekledim tekrar ve iki gündür dinlediğimdenmidir bilmiyorum...
sonra tuzlu ılık su yaptım, ayaklarımı soktum.. bütün negatif duyguların, içimde biriken kırgınlıkların, öfkelerin, acıların ayaklarımı soktuğum tuzlu suya akıp gittiğini imgeledim..
yaktığım mum ve tütsü eşliğinde defterime yazdım seçimlerimi...
ağlamış olmanın yorgunluğu ve tuzlu suyun verdiği rahatlıkla uyumuşum..
rüyamda devam etti hesaplaşmalarım... haklı olduğum halde suçlandığım konuda, suçlayan kişiyle konuştum rüyamda.. kendimi savundum... ben kendimi biliyorsam başkalarının da bilmesine gerek varmı bilmiyorum.. sonuçta ben suçlu olmadığımı biliyorsam, bu yetmezmi?? nedir bu onaylanma isteği ??
kalıplaşmış bazı şeyleri değiştirmek zaman alacak sanırım ama ne kadar zaman geçerse geçsin değişecek başka çaresi yok...
ben değerliyim...
ben huzuru seçiyorum..
ben mutlu olmayı seçiyorum..
paylaşıldıkça büyüyen dostlukları seçiyorum..
kızımın başarı haberlerini duymayı seçiyorum..
kendi başarılarımı kutlamayı seçiyorum..
tüm bu seçimlerimi sevgiyle kabul ediyorum..
