[mücevher]

Sevgili Mustang,
işte geldim buradayım, senin rüzgarın beni alıp günlüğüne getirdi. Diyorsun ya anne özürlüyüm ve anne özürlüleri çekerim diye. Annem daha bir kere kendiliğinden, kendisi bana sarılmamıştır .Sarılan ben olmuşumdur ona. Bana seni seviyorum dememiştir. Bu bana çok acı veriyor hep verdi ve verecek biliyorum. Torunlarına karşı öyle değil çok şükür. Ona kızamıyorum çok zaman üzülüyorum onun için. Çünkü hayatında sevgi nedir görmemiş, çok ezilmiş ve bir zavallı olmayı benimsemiş. Aslında içimden bu mazeret olmamalı diyorum ama neyse...Hep geçmişte yaşayan geçmişin üzüntüsünü bugüne taşıyan o yüzden bugününü de yıkan biri. O çok güçlü değil. Onun yerine ben ve kız kardeşim güçlü olmak zorunda kaldık her zaman. O kendi dünyasının kavgalarıyla ve babamla olan anlaşmazlıklarıyla, babaannemle uğraşırken bizler kendi sorunlarımızı hep kendi kendimize halletmek zorunda kaldık. Gölge fesleğenleri gibi güneşe hasret yaşadık. Çok şükür başımızdaydı. Elinden geldiğince bize destek oldu. Ama kendi açımdan söyliyeyim psikolojik yıkımıma da o sebep oldu. Benim çocukluğuma dair hatırladığım ilk anım görünüş olarak anneme benzediğim için babaannem ve babamın sülalesi tarafından aşağılanmam, hor görülmemdir mesela... Ama bunu defalarca söyleyerek kafama kazıyan annem oldu. Bir çocuğu hangi akla hizmetle bu yüzden aşağılayabilir ve hor görebilirsiniz ki... Bu ne mantıktır, ne cehalettir.... Ayyy kusuruma bakma eskiler açılınca çenem düştü. Aslında ben sana güzel resimler atmaya gelmiştim. Fakat yazdıklarını okuyunca o kadar kendimden bişeyler buldum ki anlatmadan edemedim. Yine buluşmak dileğiyle hoşçakal. Umurım resimleri beğenirsin.