[mücevher]

Canım çok şükür bebek bekleme devresini atlattım ben geçen sene. Şimdi ellerinizden öper 10 aylık bir kızım var. O bana dünyayı unutturuyor. Ama bazen insanlar o kadar üstüme geliyor ki cankuşum bu bedenden uçup gitmek istiyor. Dün kendimi o kadar harika hissediyordum ki bu işten eve gidene kadar sürdü. Ondan sonra gelişen bir kaç olay neticesinde benim balon pısssss söndü. Dün gece bir enkazdan farkım yoktu. Ağlamak, ağlamak, ağlamaktı yaptığım sadece. Bebişim sayesinde hiç uyumadım da üstelik. Sabah olunca işime geldim. Kendimi burada huzurlu hissediyorum. İşimi seviyorum. Kendimi toparlamaya çalışıyorum. Kükre ve kendine gel diyorum kendime. Çık şu kasvetten. Ama hava da buna izin vermiyor.O benden daha kasvetli. Şöyle telkinlerimi bir kulağıma takayım. Kahvemi yudumlayayım. Sigaramı da yaktımmı herhalde çıkarım bu işin içinden.Bakalım yeni gün neler getirecek bizlere? Gelişmelerde buluşmak dileğiyle....