[Belgin ∞]

Erkek kadına dedi ki:
Seni seviyorum.
Ama nasıl;
Kalbimi sıkıp,parmaklarımı kanatarak.
Kıyasıya,çıldırasıya.

Erkek kadına dedi ki:
Seni seviyorum.
Ama nasıl;
Kilometrelerle derin,kilometrelerle dümdüz,
Yüzde yüz,yüzde bin beşyüz,yüzde hudutsuz kere yüz.

Kadın erkeğe dedi ki:
Baktım;dudağımla,yüreğimle,kafamla.
Severek,korkarak,eğilerek.
Dudağına,yüreğine,kafana.
Şimdi ne söylüyorsam karanlıkta,bir fısıltı gibi sen öğrettin bana.
Ve ben artık biliyorum,toprağın yüzü güneşli bir ana gibi,
En son en güzel çocuğunu emzirdiğini.
Fakat neyleyim,saçlarım dolaşmış ölmekte olanın parmaklarına
Başımı kurtarmam kabil değil.
Sen yürümelisin yeni doğan çocuğun gözlerine bakarak,
Sen yürümelisin beni bırakarak.

Kadın sustu sarıldılar.
Bir kitap düştü yere,kapandı bir pencere,
Ayrıldılar.

Nazım Hikmet Ran