[meryemi]

bugün annem çocukluğundaki gibi oldun dedi...



sarıldım öptüm onu uzun uzun sarıldım....


kocaman bedenimle kucağına oturdum şımarıklık yaptım...

annem aynı zaman da çocukluğumdaki o gıcık gülüşlerimin geri geldiği söyledi....


bu benim için çok büyük bir gelişme kendime dönüşümü izlemek kısa zaman da bunu başarıyo olmam ayrı bir haz veriyor her geçen gün bi öncekinden daha iyi olmak istiyorum...

mücadelem devam edecek....



herkes için basit ama benim için önemli olan bu ufacık değişimler o kadar önemli ki...



benden içerdeki benleri yenecek kendim olacağım .... bu telkini kendim veriyorum kendime.... kendim izliyorum kendi değişimimi... başarmayı umut ediyor, ufacık değişimlerime seviniyorum... önceden hep var olan değişimlerime, farkında bile olmadığım özelliklerime... uzun zamandır hep kötü yönde olumsuz yönde değşimler yaşamış olmamın bıkkınlığı, beni kendimi özel hissetmeme öyle aç bırakmış ki... seviyorum kendimi... herşeyimle iyimle, kötümle, değişimlerimle, değişmekte olanlarımla, herşeyimle seviyorum kendimi... en mükemmelden başka hiç kimse mükemmel değil... ama mükemmele gidiş mükemmele varış ideal olunca farkındalık kazanıyor insan....
farkındayım kendimin bu güzel, farkındayım farkında olabildiğim kadar olanan bitenden...

farkında olanı biliyorum... farkında olanı, farkında olanları seviyorum... ve en önemlisi




KENDİMİ SEVİYORUM....