spestnaz

normalde senede 3 5 defa gelen saçma sapan krizlerim var tamamen benim içimde olup biten şeyler dışarıya yansıyor ama farklı şekilde. son zamanlarda inanılmaz şekilde arttılar. yurtta kaldığım için telkinleri dinleyemiyorum bayramda eve gideceğim, o yüzden kendimi şartlandırdım bayram ve telkinler sonrası tamamen değişeceğim diye umutlandırıyorum diye. en ufak bir karamsarlıkda kendimi bu düşünceye ve bengusu nun yazdığı bu da benim hikayem bölümüne atıyorum. ilk paragrafı defalarca okudum ve inanmaya çalışdım kendimin de değişeceğine ama inanamıyorum yemin ederim çok istiyorum inanmak ama inanamıyorum siz bilirsiniz istemekle isteyememek arasındaki farkı. ben isteyemiyorum değişeceğime inanmak. bugüne kadar böyle yaşamayı öğrendim, herşey güzel iken o şeyin derinlerden gelip kurduğum kumdan kale yi yıkmasını izlemekle yetindim. sadece n'olur yıkma diyebildim. insanları hayal kırıklığına uğratdım. kendimi suçladım. hiç haketmeyenlerin kalbini kırdım. kendimi yalnızlığın kollarına attım. başkalarını kendimden uzaklaştırdım. kendimi hayattan uzaklaştırdım. en kötüsü ne, biliyor musunuz? bugüne kadar af kabul etmeyen 'hayat'a küsdüm. çok ağladım beni affet diye çok istedim yeniden yanına alsın beni diye ama olmadı. şimdi tek umudum telkinler. kim ne derse desin ama öyle. yinede inanamıyorum iyi olacağıma. yemin ederim inanmak istiyorum ama inanamıyorum. bide korkuyorum: ya etkili olmazsa! o 'ya' yı hayatımdan söküp atmak istiyorum ve başarabileceğimi biliyorum istediğimde ama isteyemiyorum. . hep gülmek istiyorum. kim ne derse desinler gülümsemek istiyorum. sevmek sevilmek istiyorum. bende insan olmak istiyorum, yerinde ve düzgün tepki vermek istiyorum. kimseden kaçmak istemiyorum artık. belki bunları söyleyerek başınızı ağrıtıyorum belkide sizi de umutsuzluğa sürüklüyorum ama n'olur affedin beni. siz affedin, siz destek verin ki başlangıç olsun. iyi geceler.