[Merto]

Tanrı, güneşi her gün yeniden doğurarak bizi mutsuz kılan her şeyi
değiştirmemiz için bize zaman tanıyor. Oysa biz her gün, böyle bir
zamanın bize bağışlandığını görmezden geliyoruz. Bugünün düne
benzediği gibi yarına da benzeyeceğini düşünüyormuş gibi
davranıyoruz. Ama dikkatini yaşamakta olduğu güne veren kişi, o
büyülü anın varlığını keşfediyor.

O büyülü an belki de sabah anahtarı kilide soktuğumuz dakikada,
akşam yemeğini izleyen suskunluk sırasında, bize birbirinin benzeri
gelen binbir şeyde gizli. Mutluluk kimi zaman bir kutsamadır ama
çoğu zaman bir fetihtir. Günün o büyülü anı, değişmemize yardım
ediyor, bizi düşüncelerimizin peşinde koşmak için yola koyulmaya
itiyor. Acı çekeceğiz, zor zamanlar yaşayacağız, ne var ki bunlar
geçici, iz bırakmayan dönemler olacaktır. Ve daha sonra geriye dönüp
gururla inançla bakacağız.

Kendini tehlikeye atmaktan korkan kişiye ne yazık!! Çünkü o kişi
belki de hiç düş kırıklığına uğramayacak ve peşinden koşacak bir
düşü olanlar kadar acı çekmeyecek. Ama dönüp de arkaya baktığında
(çünkü her zaman sonunda dönüp arkamıza bakarız) yüreğinde şu
sözcüklerin döküldüğünü duyacak; "Tanrının, yaşadığın her güne
ektiği mucize tohumlarını ne yaptın? Yaradan'ın sana bağışladığı
yetenekleri ne yaptın? Hepsini bir çukura gömdün. Çünkü onları
yitirmekten korkuyordun. İşte şimdi elinde kalan, yaşamını yitirmiş
olmanın kesinliği...."

Bu sözleri duyan kişiye ne yazık....! Mucizelere o anda inanacak,
ama varlığının büyülü anları geçip gitmiş olacak....


Paulo COELHO