Küçük bir erkek çocuk,annesine sordu:
''Niçin ağlıyorsun?''
''Çünkü ben kadınım'' diye cevapladı annesi.
''Anlamadım '' dedi çocuk.
Annesi,çocuğu kucaklayıp, ''Hiç bir zaman anlayamayacaksın!'' dedi.
Babasına,''Baba ,annem niçin ağlıyor?'' diye sordu.
Babanın cevabı:
''Bütün kadınlar sebepsiz ağlayabilen yapıdadır'' oldu.
Küçük çocuk büyüdü,yetişkin adam oldu,hala kadınların niçin ağladıkladıklarını keşfedemedi. Nihayet öldükten sonra cennete gittiğinde Allah'a sordu.
''Allah'ım! '' dedi, ''Kadınlar niçin bu kadar kolay ağlayabiliyorlar?''
''Ben kadınları özel yarattım! Tüm yaşamın ağırlığını taşıyabilecek kuvvette olmasına rağmen başkalarına teselli verecek kadar yumuşak omuzlar,doğumun acısına olduğu kadar doğurdukları evlatlarının nankörlüğüne dayanabilecek kadar iç kuvveti verdim. Başkalarının kuvveti kalmadığında,devam edecek azmi;ailesinin hastalığında,yorgunluğa pabuç bırakmayacak kudreti verdim. Her türlü şart altında,hatta kendilerini çok kötü incitseler de, çocuklarını sevme duygusallığını verdim. Bu duygusallık, her yaştaki çocuklarının yaralarını sarmalarına,sorunlarını dinleyip paylaşmalarına yardım ediyor.Kocalarını tüm kusurlarıyla sevmek kuvvetini verdim.Onlara,iyi bir kocanın eşini asla incitmeyeceğini fakat bazen destek ve kuvvetini deneyecek davranışlarda bulunabileceğini anlamalarını sağlayacak duyarlı bir zeka verdim. Tek zayıflık olarak kadınlara gözyaşı verdim;tamamen kendilerinin sahip oldukları,ihtiyaçları olduğunda kullanmak üzere. İnsanlık için bir gözyaşı...'' diye cevapladı...