[nevresim]

sevgili günlük yine ben.
dün arkadaşımla dışarı çıktım,hatta onunda bi arkadaşıda geldi,güzel geçti,arkadaşım yanında rahat olduğum biri,herkesle öyle olamayabiliyorum,o yanında kendimi küçük hissetmiyorum,o da başka şehire gitti zaten bayram ziyareti için gelmişti,onun gibi bi çok arkadaşım olsa çıkıp dışarda zaman geçirsem daha açılıcam,bunları düşünmedim o zamanın keyfini çıkardım,yeni tanıştığım kişiylede muhabbet ettim biraz kasıldım ama iyiydim yinede,bugünde annem uzaktan bi akrabasına gidiyodu sürekli kgörüştügü,bende özellikle gitmeye karar verdim onunla,gitmeden önce heyecanlıydım,"kötü duruma düşermiyim acaba" korkusu hakimdi,kalbim ata ata gittim,çünkü birebir muhabbetler beni çok geriyo korkutuyo rezil olurmuyum acaba diye,ama öyle olmadı heyecanlıydım biraz yine,ama rahatladım biraz,sessizlik hakim olduğu bi anda ben konu açtım filan:)eve geldiğimde gözlerimden yaş geldi,ne kadar kötü hallerdeydim,oda dan bile çıkmak istemiyoken,sürekli ölmek için dua eden biriyken,bunlar bana çok güzel geliyo,nasıl günlerden geçtim çok zordu off,ama geçtim artık çok şükürki,iyi günler beni bekliyo önemli olanda bu zaten,hepinizi seviyorum,görüşmek üzere.