[fgceker]

Ne kadın gerçekten erkeği anlıyor, ne de erkek kadını… Bu anlama çabası bozuyor tüm büyüyü. Oysaki anlamaya çalışmaktan vazgeçip olduğumuzu yaşamaya başlasak, hesaplardan vazgeçip kendimizi bıraksak birbirimize ne güzel olacak biliyorum. O kadar korkuyoruz ki, emin olmak istiyoruz. Karşımızdakinin bizi sevdiğinden emin olmak. O yüzden duymak istiyoruz defalarca aynı şeyleri… Büyü yok, gizem yok. Her şeyi duymak, bilmek, emin olmak arzusu, güvenlik arayışı bitiriyor gerçek aşkların büyüsünü. Hesap, kitap, koşul işin içine girdiği an, aşk da bitiyor. Bırak ve yaşa… Kaybetmekten mi korkuyorsun; kaybet. Düşmekten mi korkuyorsun; düş . yaralanmaktan mı korkuyorsun; yaralan. Sonra iyileş. Yeniden kalk. Yeniden sev. Yeniden aşık ol. Bir daha mı düştün? Bir daha kalk. Er ya da geç, beklediğin gelecek. Er ya da geç aradığın seni bulacak. Ama sen bir kez yıldın mı, korktun mu, maskeni yüzüne geçirip kalkanlarını kuşandın mı, o zaman bitecek. Beklediğin asla gelmeyecek…