[nevresim]

bugün yine ve yine şunu farkettim benimle birileri dalga geçtiğinde çok allak bullak oluyorum ,ama artık o kişiden çok belki kendime kızıyorum,neden bu kadar umursuyorum ki karşımda ki kişinin gereksiz olan beni ilgilendirmeyen düşüncelerini.ya da nasıl başka bi insan benim bünyemi bu kadar deriinden sarsabilir,ben kendi beynime hükmetmeliyim başkaları değil,bunun için kendime kızıyorum,
geçenlerde birinin hiç muhabbet bile etmediğim,sadece belki bi kere görmüşlüğümüz olan bi kişinin benim hakkımda yaptığı olumsuz dalga geçercesine yaptıgı yorumu belki bi hafta aklımdan çıkaramadım,uyurken uyanırken aklımdaydı sırf,üstelik aktaran kişide niye aktarıyo ki diye düşündüm,yüzüne söylenmeyecek şeylerdi bence,
yine de kızdığım şey hadi bana bu lafları söyleyen yanlıştı evet,bana bunu aktaran da niye aktardı başkasaının düşüncesinden banane,bi de bana ağır gelende ben oda da değilken aileme söyleyip gülerek anlatması,ben oda da olsam şekilden şekile girerdim bunun düşüncesi beni üzüyo,aslında oda da olup bu düşünceleri umursamadığımı göstermeyi isterdim bunu yapamıyıcak olmak da beni üzüyo
artık kısa süre kaldı yinede bence,kısa bi süre sonra çok değişicem,merdivenleri teker teker çıkıyosam,bi kaç merdiven atlıyıcam gibi geliyo.o günlerin gelmesini o kadar istiyorum ki ve inanıyorum da o gün gelince gelip burda sizlerle paylaşıcam ilk olarak:)