 Cevap: Şiir Köşesi
HÜZÜNLER!M..
UMUTLAR!M..
”Bitmeyen umutlarım vardı içimde,
Yaşayamadığım çocukluğum gibi.
Anlatamadığım yalnızlıklarım vardı,
Amansız biten sevdalarım gibi.
Hayallerimde bir umuttu aslında
Belkide anlamını bilmediğim kelime oyunu.
Ellerindi yüreğindi beni hayatta tutan
Bıraktığın anda gökyüzünden yıldızlar düşerdi
Kim bilebilirki bu düşüşlerin acısını
Arkasrından bir toz bulutu kaplar,
Her yer kapkaranlık olur umutlarımıda götürürdü.
Bundandır belkide kırılgan çocukluğum
Duygularımdan çok önce öğrenmiştim ben
Ayrılığı,sevgisizliği,yalnızlığı...
Unutmak için çırpındıysam her şeyi
Nereye baksam yine görüyordum işte
Özlüyorum özlüyorum umutla bakıyorum genede
Buda benim mutluluğum oluyordu işte.
Umutlarımda küçük bir cennet vardı.
Dereler akardı yeşillikler içinde,
Hayallerimi yüzdürdüğüm uçsuz bucaksız.
Orada yeşillenirdi benim dünyam...
Geceleri üstüme örttüğüm yorganım olurdu
Sıcak,candan ve bana ait,
Sonsuzluğa uzanan özgürlük gibi
Hep umutlarımı canlandırırdım ben
Umutsuzluklar içinde umudumu yaratarak
Sonsuzluğa bakıp beklerdim ben! .......
__________________ UMUTLARIMLA YAŞARKEN... UMUTLARIMI,ARAR OLDUM.... |