[Belgin ∞]

Önce bir yoldan, sonra gittikçe belirsizleşen bir patikadan gidiyorsun. Şimdi o da artık gözden kayboldu. Sen- Şövalyesin ve ışığı ararken ormanın balta girmez derinliklerine giriyorsun. Karanlık daha da koyulaşıyor. Galiba Dünya var olduğundan beri güneş ışığı bile sızmamış buraya. Kuşların cıvıltıları çoktan beri işitilmiyor.

Etrafta nasıl iç karartıcı bir sessizliğin hâkim olduğunu fark ettin mi? Her bir ağacın arkasında gölgeler dolaşıyor. Dikkatli ol. Şövalye! Orada kim var?

Saklanmak için artık geç, geri dönmek utanç verici. Şövalye olduğunu unutma! Tehlikeden saklanmak yerine ona karşı yürü. Gidelim mi? Korkma, biz seninle birlikteyiz!

Dikkatli baksana, ağaç gövdelerinin arkasında neler var? Görüntüyü büyütüyoruz. Koskocaman aşınmış kaya parçaları, demir kapı, parmaklık. Aman yarabbim, bu bir zindan! Bu zindanda kin esir olmuş, ıstırap çekiyor?

Parmaklıklar arkasında iki kişi- bir kadın ve bir erkek. Biraz daha yaklaşsana, belki onlara yardımın gerekir? Aman yarabbim! Bunlar, onlar! Evet, kesinlikle onlar.

Nihayet! Nihayet sen onları-aradığın insanları buldun. Öyle uzun zamandır arıyordun ki!

Tanrı onlar hakkında ‘İşte senin için Benim Havarilerim’ diyor. Onları O, senin başlangıcın olarak seçti. Onlar, Tanrı’nın iradesiyle senin hayatının nedeni oldular.

Onlar için her şeyini vermeye hazır mısın? Onların hizmetkârı olmaya hazır mısın? Bu yüce hizmet için gurur duyuyor musun? Onlara küçücük bir sevinç verirken kendin bu sevincin bin mislini duyuyor musun?

Bu kişiler, senin Annen ve Baban!

Fakat neden… Neden onlar zindandalar? Neden elleri kelepçeli? Allah’ım çok yaşlanmışlar artık! Sana geçti onların hayatı, ama sen bu hayatla ne yaptın?!

Annenin ağzının çevresindeki kederli kırışıklıklara dikkatlice bir bak.. Onun genç ve güzel dudaklarının dolgunluğu ve parkalığı sana geçmiş. Sen ise bunu ihtirasa dönüştürmüşsün, sağa-sola israf ediyorsun.

Nasıl da sönmüş babanın bakışları! Babanın genç gözlerinin parlaklığını almışsın, ama onu doymak bilmez bir açgözlülüğe çevirmişsin..

Ak saçlar, kırışıklıklar, yüzünde keder.. Onlar hiçbir zaman bu kadar yaşlı olmamışlardı! Sen bile onları zar zor tanıyorsun. Tabii ki! Tüm bu yaraları sen açmadın mı? Senin çabalarının meyveleri değil mi?