[imported_Angel]

Artık yavaş yavaş ipin ucundan tutmaya başladığımı hissediyorum

hep arkaya attığım ve sonra yaparım diyerek biriktirdiğim işlerin üzerine eğilmiştim yaklaşık son 2 hafta önce...
şimdi meyvelerini toplamaya başladım..zihnimin daha boş ve rahat olduğunu hissediyorum..sırtımdaki yük epeyce hafifledi..% 80 i kalktı sırtımdan diyebilirim..

kısa zaman öncesine kadar bir türlü hayatın akışına uyum sağlayamazdım..zamanımı boş boş geçirir yapmam gereken işleri de yapmaz hep arkaya atardım...böylece yapılacaklar listem bir sürü maddelerde dolmuştu...ve o kadar karışmıştı ki..nereden başlayacağıma bile zorlanmıştım ilk eyleme geçme kararımda....artık çoğu şeyi kontrol altına aldım çok şükür..

bir de kültür-sanat olaylarına ve diğer güncel şeylere karşı oldukça duyarsızdım kısa zaman öncesine kadar...ama şimdi herşeyle daha ilgili olduğumu söyleyebilirim...eskiden zorlamayla yeni çıkmış bir filmi izlerdim ki sırf yeni çıktı diye ve birisi karşıma çıkarsa konuşacak bir konum olsun diye yapardım bunu...amma velakin gerçek hayatın gidişi böyle değil..çünkü hiç de planladığım gibi bir kişi karşıma çıkıp da bana son çıkan filmleri sormadı zaten zorlamayla duvara çakılan çivi tez zamanda yere düşüyor anlayacağınız..
ama şimdi kendim merak ediyorum..kendim istiyorum da ondan izliyorum...yani gerçekten olan bitenle ilgilenesim var artık..kişisel problemlerimde o kadar boğulmuştum ki yanımda davul çalınsa dönüp bakmıyordum..bırakın güncel olayları yeni çıkanları falan...

esaslı olmanın amacı birşeyleri milletin yanında küçük düşmemek için yapmaktan geçmiyor...kendin severek ve isteyerek yapmalısın o şeyi...zaten yapmacık olan anlaşılıyor ve kısa vadeli sonuç getiriyor..