[imported_Angel]

imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı

merhaba günlükcüğüm
her geçen gün zihnimin daha da rahatladığını hissediyorum..
bu sosyal fobi ve kendine güvensizlik denen illetin yüzünden meğer kafam ne kadar da doluymuş..
hem beynimde koca bir alanı işgal etmesi bir tarafa, aslında beynimin köşesini bile işgal etmeye layık olmayan şeylermiş bunlar..

uzun süredir yaptığım işe konsantre olamama ve hafıza zaafiyetlerinden yakındım..kafamdaki doluluğa o kadar alışmıştımki..artık kafamı bu kadar işgal eden şeylerin neler olduklarını bile unutmuştum..ancak o ağırlık sürekli benimle beraber yaşamaya devam ediyordu...hiçbirşey düşünmediğim anlarda bile o birikintilerin ağırlığını hissetmekteydim..yüzümde sürekli "düşünen, düşünceli, dalgın" bir ifade olurdu..ve karşımdaki kişi ne düşündüğümü sorardı...ben de hiçbirşey düşünmüyorum desem de inandıramazdım..ama gerçekten çoğu zaman birşey düşünmüyordum bile...ama zihnime yerleşen ağırlık beni öyleymiş gibi gösteriyordu anlaşılan..yada düşündüğümün bile farkına varamayacak noktadaydım bilemiyorum..
zihnimin bu durumda oluşu eğitim hayatımı bile olumsuz etkiledi..çünkü kitap okumayı sevmiyordum..okusam da aklıma girmiyordu..yük gibi geliyordu çünkü benim için "kafaya zorla girmek zorunda olan kelime yığınlarından başka birşey değildi".. ilgilenmediğim şeyi ezberlemek zorunda olmak da hoşuma gitmiyordu haliyle..hatta bazen aile içinde bile sorun oldu zihnimin bu durumu..

şimdilik bedenim içindeki fazlalıkları atamadı ancak beynim içindeki fazlalıkların büyük kısmını attı...şu an açılan boşlukları hissediyorum...belki beynim tamamen arındığımda bedenim de içindeki fazla ödemi ve fazla yağları atacaktır inşallah..

şöyle bir düşündüm...yıllarca beynimi işgal eden ve yeni şeyler öğrenmeme ve aklımda tutmama bile engel olan bu şeyler nelerdi ? belki 1000 lerce şeydi ama yine hepsi birkaç başlık altında toplanıyordu...hani tıpkı şu affetme listemdeki kişilerde olduğu gibi yani....o yüzden bizi engelleyen olumsuz düşüncelerin sayısının kaç tane olduğu önemli değil..isterse milyon tane de olabilir...önemli olan bunların kaç tane ana başlıklar altına girdikleri...yani bu dosyaların kaç çeşit farklı klasorde depolandıkları....

bugünümü de bunun üzerinde düşünmeye ve beynimi bu kadar işgal eden şeylerin ana başlıklarının neler olduğunu bulmaya ayıracağım...tespit ettikten sonra da yazarım buraya..

ve evet...sanırım sorumun yanıtlarını buldum

zihnimi aşırı meşgul eden ve diğer şikayetlerime neden olan anabaşlıklar şunlarmış..

* biriktirilen ve sonra yaparım dediğim ertelenen işler
ve onların dışında üstüne yeni eklenen günün şeyleri

* başkalarınının beni beğendiği durumlar üzerine kurduğum hayaller...yada birisinin benim arkadaşlığımı sevgimi kazanması için bana karşı gösterdiği
çabaları içeren kurduğum hayaller...ve bu hayalin alışkanlığa dönüşmesi


* canımı sıkmış olan ve kendimi kötü hissettiren kişiyi veya olayı zaman zaman o filmi bilerek ve istekli olarak defalarca başa alarak izlemek..belki de gizliden gizliye acı duymaktan haz almak

* ailemi suçlamak..bulunduğum yeri mekanı suçlamak

* kendimde eksik gördüğüm yönlerimi sürekli düşünmek

* aşırı detaylara kafayı takmam (eksiğimi böyle ancak tamamlayabileceğimi ve başkalarının anlamayacağı boyuta getirmeyi sağlama çalışması)


* birşeylerden nadiren zevk almam ve zevk aldığım şeye haddinden fazla tutunmam ve onu zihinsel tahtıma oturtup daha iyisinin olamayacağını düşündüğümden kendimi
diğer seçeneklere kapatmak..böylece zevk aldığım şeyleri sınırlamak...ve sonunda zevk aldığıma inandığım şeyden bıktığımı görünce boşluğa düşmek...mesela hoşlandığım bir dizi varsa onun dışında hangi diziyi izlersem izleyim beğenememek gibi..hiç biri onun gibi olmuyor demek gibi..

* ve hayatımın en güzel günleri olarak nitelediğim günleri sürekli bugünümle karşılaştırarak moralimi bozuyor olmam..

burdan anladımki insanın kendine belirledikleri birtakım enler var...ve diğer şeyler o en olan şeyin seviyesinde değilse beni etkileme alanına giremiyor..yani biryerde hem iyi hem kötü..standartlarımdan vazgeçmemek açısından kritlerlerimden vazgeçmemek açısından iyi....ancak zevk alabilmek için ancak o eşiği geçen şeyler olmasını beklemek kötü...