ZAMANI İCAD ETMESEYDİK
Çok zaman önceydi.
O kadar zaman önceydi ki,
zaman diye bir şey yoktu.
İnsanlar, güneş doğup batıncaya kadar
yaşıyorlardı hayatı.
Derken, zaman diye
üç parçalı bir şey icat etti insan.
Bir parçasına, “
dün” dedi,
diğer parçasına “
bugün“,
öteki parçasına da “
yarın“.
Sonra fesat karıştı zamana
ve insan bugünü unuttu.
Dünü düşünüp pişman oldu,
yarını düşünüp telâşlandı;
ama işin ilginç tarafı,
tüm telâş ve pişmanlıkları,
güneş doğup batıncaya kadar yaşadı.
Farkında olmadan rezil etti bugününü.
Oysa yarın, bugüne dün diyor;
dün de, bugün için yarın diyordu.
Bir türlü beceremedi.
Bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı. Bugünü eline yüzüne bulaştırdı...
Mutsuz oldu insan. Ve ne gariptir ki, yarının telâşını da, dünün pişmanlığını da, hep bugün yaşadı; ama bugünü hiç yaşayamadı. Ne yarın, ne de dün! SANA BUGÜNÜ YAŞATACAK KİTAP KADERİNİN YAZILI OLDUĞU DEĞİL, KADERİNİ DEĞİŞTİRECEK KİTAP LEVH-İ MAHFUZ… Alıntı... Tanrının doğum günü Yazarı Burak Özdemir in kitabı 