[imported_Angel]

yine ben geldim sevgili günlük
sitenin biryerinde okuduğum bir cümle aklımda kalmıştı...
"evren boşlukları sevmez doldurur" gibi bir cümleydi tam kelimesi kelimesine hatırlayamasam da...

gerçekten bu durumun ben de farkına vardım bugün..
hep üzerimde yük olarak yapılmayı bekleyen işler olduğunu hissediyorum ya sürekli...meğer bunun altında yatan nedenlerden birisi sadece benim ertelemem değil...hatta hiç değilmiş diyebilirim...benim işlerim azalıp rahatladığında ben kendimi rahat hissetmeyip kendime yeni işler yaratıyormuşum..mesela yapılcak çok az iş olduğunu gördüğümde tarifi mkansız bir rahatsızlık duyduğumu ve boş oturmaktan rahatsız olduğumu ve bunun zaman ziyanı olduğunu...ve her zaman "daha iyiye ilermek" için birşeyler yapmak gerektiğini takıntı ettiğimi anladım...ve tabi buna evren boşlukları sevmez olayı da eşlik etti...çünkü ne kadar iş yaparsam yapayım asla bitmiyor..ama ben kendim de boşluğu sevmeyip iş üretiyormuşum...sonra da çok iş var bitmiyor diye şikayet ediyormuşum...bazı işler tamamen bitmeden üstüne yapılmayı bekleyen yenileri eklemek konusunda kendimi frenlemem gerekiyor bunu anladım..