[phantomm]

Babam ve annemle tartıştım.Aslında tartışmak istememiştim sadece babamla kardeşim arasında geçen olaya bir yorum yaptım.Kardeşimin unuttuğu birşeye babam hemen aşırı tepki gösterdi ve kızarak karşılık verdi.Sanırım ben bunu kişisel algıladım,bu aralar değersizlik çalışıyorum ya.Normalde ona artık tepki vermiyorum.Hatta dünki gereksiz sinirli tavrına bağırmalarına bile ağzımı açmadım.İç huzurumu hiç bozmadım.Ve günüm yine güzel geçti.Ama bugün sanki bianda birşeye dokundu o sözleri ve konuşma ihtiyacı hissettim.Neden öyle söylüyorsun düzgün söylesen bi daha aynı hatayı yapmaz diyerek bi başladım..Tabi o hiç bir zaman durup bizim dediklerimizi düşünmediği için yine olayı farklı bir yerden alıp "aslında sizden hiçbir şey istemiyceksin"e getirdi.Bana dokunan sürekli küfür değil ama yine de aşağılayıcı sözlerle konuşması..Birisine kırk kez birşey söylersen o da o olup çıkar dedim.Sürekli panik yaptırıyosun,korkuyla yönetmeye çalışıyosun sonra da hata yapmamamızı bekliyorsun dedim.İlk başta gülümsüyordu filan.Normal konuşuyorduk.Ama sonra yine benim daha küçük olduğumu daha neler göreceğimi filan söyledi.Bi süre sonra sesini yükseltti ve beni dinlememeye başladı.Annemin de yine olaya gerçekten kötü birşey varmış gibi set çekmeye araya girmeye beni susturmaya çalışması sonucu babam olayın çok kötü birşey olduğu kanaatine vardı ve sinirlendi.Bu sefer ben de çok sinirlendim.Yine aynı tavırlar!!
Babam halbuki dışarda hep hakkımızı aramamızı,kendimizi savunmamızı güçlü olmamızı söyler.Ama evde en ufak birşeyde konuşturmaz.
Ben de ona bunu hatırlattım hep böyle söylersin,beni daha babam adam yerine koyup karşısına alıp konuşturmuyor ki dışarda adam yerine koysunlar,dışarda ağzımı açıp kendimi savunabileyim .. gibisinden şeyler söyledim.Hatta yine ağlamaklı oldum.

Ve sonrasında babam yine gülmeye başladı!!Bunlar onun korunma yöntemi sanırım.


Tartışmaya başladığımızda önce birazcık dinler gibi yapar,sanırım hayatının hangi bölümünden örnek vereceğini,hangi özlü sözlerini sıralayacağını saptamak için.Konuyla çok alakasız olmasın di mi?
Sonra baktı sözleri beni ikna etmiyor,hemen o kulaklar tamamen tıkanır.Sinir gösterilir.Olay kopar.
Baktı karşısında ki emin bir duruş sergiliyor, bu sefer gülmeye başlar.
Klasik tablomuz.


Neyse.Tamam güzel birşey değil bu.Babamla böyle bir ilişki içinde olmak,hatta babamla bir kez bile böyle bir tabloyu yaşamış olmak istemezdim.Onunla onun dilinden konuşmak istemezdim.Ama yine de bunlar gecikmiş tepkiler sanırım bilmiyorum biraz rahatladığımı hissettim.Yıllardır söyleyemediğim şeyleri böyle arada bir söylüyorum rahatlıyorum biraz sinirlensem de söylerken.Bugünlerde sürekli boğaz çakramda tıkanıklık hissediyordum azıcık geçti sanki:)

Bana olan tavırlarından ötürü insanları suçlamıyorum aslında.Hatta babamın bana neden böyle davrandığını da çözdüm ona hak verdim ama şu an affetme aşamasındyım daha.Tamamen bitmedi.Bilmiyorum nasıl başarıcam ama.Herşeyi yapıyorum ama ona karşı daha iyi hissetmek filan..Bunlar için çalışmak bile şu an için zor geliyor.Bunun için de çalışıcam ama.Pes etmek yok tabi ki.Onu gerçekten affedip,bu olayı kafamı çözdüğümde yine büyük bir dersin altından kalkmış olacağım.

Yine de herşeyi seviyorum.Hayatımdaki herşeyin varlığı için şükürler olsun..