[phantomm]

Ben de ağlamak istiyorum ama o kadar yoğun bir üzüntü hissetmiyorum.Eskiden sürekli ağlardım.Ama onlar çaresiz hissettiğim zamanlardı.Şimdi o kadar ağlayamıyorum.Hala atlatamadığım şeyleri hatırladığımda bir iki damla bazen..
Artık dalgalama dönemlerimde herşeyi askıya almış gibi hissediyorum.Gülmeyi,somurtmayı,konuşmayı..Şu an geldiğim noktada bu dönemler bu hale büründü.Eskiden bugünlerde almış olduğum tüm yolun en başına giderdim şimdi ne ileri gidiyorum ne geri.Öylece olduğum yerde kendimi,duygularımı,geldiğim yeri,neleri elimde tutup neleri gönderdiğimi izliyorum sanki.Yargıda bulunmadan.
Onun dışında ağlamak hakikaten çok rahatlatıyor.O çok çaresiz hissettiğim zamanlarda 7/24 ağlamam bundandı sanırım:) Rahatlamak için tek yolum oydu.Şİmdi çözüm yolları vs. düşünebildiğim için sarılabileceğim tek şey ağlamak değil bunu biliyorum.