[Nesira]

24 Şubat 2010/ Çarşamba

Sen de kimsin ? Ben kimim ? Neredeyim ?..

Muayeneye gittim Dr. Nihan’a.. Bu kendisini kaçıncı görüşüm bilemiyorum, fakat nüfus cüzdanıma her baktığında “Bu sen misin ?” demekten alıkoyamıyor kendini. “Nihan Hanım hep bu soruyu soruyorsunuz..””Gülüm sen de değiştir artık şu resmi, fi tarihinden kalmış neredeyse..”

Hiç bile, lise sonda çektirmiştim.. Tamam 10 sene oldu.. Tombik bir şeydim o zamanlar.. Bir de kaşlarımın şekli komikti.. Yazın cqm de görmüştü o resmi. “Çok yakışıklıymışsın o zamanlar” diye gülmüştü, uyuzlukta sınır tanımayarak..

Ama ben o zamanlar daha mı mutluydum acaba..

Bilinçaltı temizlikleri yapabiliyor muyum bilemiyorum ama, son 2 aydır ilginç biçimde her uykumda geçmişime ait rüyalar görüyorum. Bugün ortaokuldaki fen bilgisi öğretmenimi gördüm, laboratuarda. Halbuki 15 senedir aklımın ucundan geçmez kendileri.. Rüyamda görünce hatırladım yüzünü. Neydi bu şimdi ?

Bilinç altım ne yapmaya çalışıyordu, altını üstüne getirerek ?

Bu bana kurduğu bir komplo mu, yoksa gerçekten bir temizlik mi yapıyordu bilinç üstüne atarak.. Yalnız bununla kalsa iyi.. Yazsam romandan uyarlama dizi film olur rüyalarım..

Ama garip bir biçimde, uyanıp da eskiye dair gördüğüm rüyaları hatırlayınca mutlu oluyorum. Ben eskiden daha mı mutluydum ? Sanırım evet. Ne zaman ki gerçek hayatla tanıştı bu gözler, bu kulaklar, bu yürek.. O zaman acı nakış nakış işlendi derinlerine, bilmeyerek..

Yazık oldu bana, pek de severdim ben beni..

Ama şimdi, avaz avaz yeni doğan şarkıları söylemek gerek..

Başla bakalım Barış Manço..