bir yaz mevsimi kuraklık küçük bir kasabadaki ekin için tehdit oluşturdu.sıcak ve kuru bir cuma imam cemaatine şöyle dedi,"bizi yağmur duasından başka hiç bir şey kurtaramaz.Eve gidin,dua edin inanın ve gelek cuma allah'a yağmur gönderdiği için teşekkür etmeye hazır olarak gelin".
insanlar kendilerine söyleneni yaptılar ve bir sonraki cuma camiye geldiler.ama imam onları görür görmez küplere bindi.
"bu gün dua edemeyiz henüz yeterince inanmıyorsunuz"dedi.
"ama"diye itiraz ettiler,"dua ettik ve gerçekten inanıyoruz."
inanmak mı?diye sordu imam"o zaman nerede şemsiyeleriniz?"
Hikaye hepimiz için geçerli.şemsiyelerini evde bırakan insanlar vardır.bu insanlar hayatları boyunca yalnızca dilek ve dualarının sonuç vermesini umarlar ama olacağınada pek inanmazlar.
bazı insanlarsa ,rüyalarının ve isteklerinin gerçek olmasını beklerler.hayatlarının başından sonuna dek her an sanki bir şey olacakmış gibi hazırlıklı yaşarlar.
bu gün dua ettiğiniz şeye yaklaşmak için ne yapacaksınız dualarınızı bekleyecek ve istenilen sonuçları elde etmek için çalışacakmısınız?
şemşiyenizi getirecekmisiniz?
