Alıntı:
nsmr Nickli Üyeden Alıntı
 arkadaşım bu halt her neyse bende de var, ne yapsam düzelmiyor. Hep başa dönüp duruyor. Ben bıktım artık yaa!! Pes etmiyorum , pes etmiyorum. Telkinle olmaz, kendi kendine saygı göster, kendini sev demişsin. Ben bunu beceremiyorum işte :P Ayağım taşa takılsa 'nefret ediyorum kendimden, iğreniyorum yaşamaktan' demeye başlıyor içimdeki ses :P zamanla insanları kendimden uzaklaştırdığımı, yalnız kaldığımı görüyorum. Nedeni, kendim mutlu olamamak pahasına da olsa başkalarının mutsuz olmaması, başkalarının canını sıkmak istemeyişim. Birşeyleri değiştirebildim sanıyordum, 1 haftadır yine sokakta yürürken herkesin gözü üstümdeymiş gibi geliyor. Dün az kala bi çocukla kavga ediyordum P: Durduk yere içime bişey gelip saplanıyor, söküp atmak istiyorum. . Zor oluyor, ama az da olsa gönderiyorum geldiği yere.
Vallaha burdakilerin yazdıkalrını, umutlarını görmesemm, hayata nasıl da başarıyla tutunduklarını görmesem, herşeyin daha da güzele gittiğini görmesem bilmem nolurdu halim :P
Belki bi parçamdır sf denen saçmalık, evet öyle. Genelde kararmsar bakıyorum çevreme, elimde olmayan bişey. Ama biliyorum, umudum hâlâ var. Kaybetmedim. Ayynı yolda dönüp dursam daa, vazgeçmedim. Vaz geçmem. Her umutsuzluğa saplanışımdan sonra, biraz daha yaklaştığımı düşünüyorum başarıya. Kendim için bişey yapamasam da hâlâ, herşeye rağmen hayat güzel diyebilmek bazen yorsa da, kendi iç sesimle aramızdaki savaş hiç bitmese de, pencereme konan güvercinlerin birbirlerine kur yapışlarını, aralarına girmeye çalışan 3. kuşu uzaklaştırmalarını, deriin bi nefes aldığım zaman içimde hissedebildiğim birşeyler olduğunu bilmek, huzur veriyor. Ama neler çektiğimi yaşayan bilir. Şikayet etmeyeceğim. Ama bilmeni isterim ki, bahsettiğin kendiyle hesaplaşma yada önemli olanın 'ben' olduğunu anlama meselesi en azından benim için, hiç kolay değil. . Sevgiyle kal  |
kendi kendine "seni seviyorum, affet beni, özür dilerim, teşekkür ederim" diyebiliyormusun? eğer bugüne kadar hiç söylemediysen bundan sonra söylemeye başlasan değişim için büyük bir adım atmış olursun.
ayrıca bu sihirli kelimeleri fısıldamayı günlük ve sürekli hale getirmeyi dene...
her sabah kalkınca, her akşam uyumadan evvel, moralin bozukken, çuvalladığın veya her şeyi berbat ettiğin sırada, mutluyken, hastayken, terk ettiğinde, terk edildiğinde, en yakınını kaybedip yasa başladığında, yeni bir yakının dünyaya geldiğinde, acı bir haberle sarsılırken, müjdeli haberle gülümserken...
özetle hayatının herhangi bir anında bu sihirli kelimeleri söyleyebiliyorsan zaten burada yazılanların hiç birisinin, senin için artık bir önemi kalmayacaktır...