Bu sabah değişimlerin durduğunu düşünüyordum. Ama sonra neden sürekli daha fazlasını istiyorum ki diye kendi kendime sordum. Şu anki halimden çok memnunum, mutluyum. Hayata karşı daha sağlam durduğumu hissediyorum. Eskiden herşeye kaygıyla yaklaşırdım yada negatif yönünü görürdüm. Şimdiki bakış açım "Neden olmasın? Mutlaka bir yolu vardır." şeklinde oluyor. Daha sakin ve yapıcı bir insanım. Müthiş bir enerji patlaması yaşıyorum. Planladığım şeyleri yapmak için 24 saat bazen yetmiyor
Sabahları çok dinç uyanıyorum ve gün boyu süren uyuşukluk hali kalmadı. Bunlardan daha iyi ne olabilir ki!!! Bir de konuşma problemimi çözsem deymeyin keyfime. Gerçi o yolda da çok şey katettim. Kendimi olduğum gibi kabul ediyorum ve mükemmel konuşmayı hedeflemiyorum. Kimse mükemmel değil!!! Amacım daha kolay kekelemek ve kekelemekten korkmamak. Zaten gerisi kendiliğinden gelecek
