 Cevap: Seyirci koltuğundan kalkıp sahneye çıkıyorum...
Merhaba,
bugün insanlara karşı daha mesafeli olma kararı aldım (en azından işyerindekilere)Böylesi daha iyi olacak.Aslında her zaman seviyemi
koyarım.Bu anlamda bir sıkıntım yok.İnsanlara gerçek yüzümü göstermek konusunda aceleci davranıyorum.Doğal ve içten
davranmam ummadığım kişilerin(karşı cins) benden hoşlanmasına neden olabiliyor.Ve bu durumda beni rahatsız edebiliyor..Biraz
zaman vermeliyim birini tanımak ve samimi olmak için.İçimdeki sevgiyi insanlardan esirgemem gerek bazen.
Bir de duygusallık konusu var.Ben bu kadar duygusal değildim 20 li yaşlardan önce.Sonraki yıllarda empati kurabildiğim için daha duygusal oldum sanki.Ve bu hoşuma gitmiyor.Bu konuda da bir ölçüm olmalı.Buna da dikkat lütfen.
Bugün iş çıkışı şefle tartıştım.Aslında sadece ben değil diğer arkadaşlarda.Sinirim bozuldu ama söylemem gerekeni söyledim yüzüne ve cesur davrandığım için hoşnutum şuan.Zaten yakında işten ayrılmayı düşünüyorum.Tanıdık(akraba) vasıtasıyla girmiştim buraya.Ve o kişi benim için uğraşmıştı burada çalışmam için.O da benimle aynı işyerinde ama farklı bir bölümde ve müdür.Tek çekincem ona ayrılacağımı nasıl söyleyeceğim.Bir ay kadar evde kalmayı düşünüyorum.Ve biraz olsun ruh durumuma çeki düzen vermeyi.Güç topladıktan sonra tekrar tam gaz iş arayacağım söz.Çünkü buna, ara vermeye gerçekten ihtiyacım var.Sekiz yıl kesintisiz çalıştım.Bu bir ayı istiyorum.Ne yalan söyleyeyim korkuyorum ya sonra iş bulamazsam diye.Ama sonra kendime kızıyorum çünkü herkesin bir yerde kısmeti vardır mutlaka diyorum.Ve evdeyken çekim yasasına odaklanacak olmam biraz moral veriyor ayrıyeten.
Cesaret çok şey demek.Cesur olursam her sorunun üstesinden kolaylıkla gelebilirim.Cesareti içimde,derinlerde ve ruhumda hissetmek istiyorum.. |