hERKESe En Kocamanından SElAMLar;)
Ben 22 yaşında bir üniversite öğrencisiyim.Aslında Türkıyede yaşıyorum fakat Şuan Erasmus programı ile Litvanyaya geldim.Bu dönemi;yani okulumun son dönemini burada geçireceğim inşallah..
Benim 3 farklı sıkıntım var..
Bunlardan ilki yeme bozukluğu.Bundan yaklaşık 6 yıl önce;ben lisedeyken;saçma sapan bir diyet yaptım ve tüm metabolizmamı KENDİ ellerimle !! bozdum.3 ayda yaklaşık 14 kilo verdim.Sonrasında ise 2;2.5 ay gibi sürede 15 16 kilo geri aldım.ANlayacağınız verdiğimden fazlasını aldım..SOnrasında zorlu yıllar başladı benim için.O aldığım kiloların psikolojisi o kadar ağır bi yük olduki bende:( ertesi sene üniversiteye başladım.Bi oncekı yaz kılo vermıştım yine..unıversıteye 50 kilo ile başladım..Ama yine sacma sapan beslenıyordum.HAZIr corbalar falan filan...Sonrasında mesela 1 hafta herşeygüzel gidiyor ..yemekte sorun yok.sonra bi anda bi gün içinde, tahmin edemeyeceğiniz kadar yiyeceği-çoğuda abur cubur ve tatlı :
- ama nasıl yıyorum ya..Resmen kendıme engel olamuyordum..Patlayıp ,çatlayıncaya kadar..Afedersınız ama hatta kusuncaya kadar yiyodum..Ağlayarak bişiler yediğim günleri hatırlıyorum :(.. Ve sonrasında oluşan suçluluk duyguları..özgüven kayıpları.kendıme verdgım sözü tutamamanın verdiği karamsarlık.Kaçkere bu yüzden rı düşündüm Rabbim bilir...
denemedıgım yöntem kalmadı dıyebılırım.Bitki çayları;spora yazılmak;hipnoz,psikikologlar.vss..
İnternetten arastırdım.Benım bu durumum anoreksia falan degıl.Çünkü anoreksıalılar kusabiliyor ,ama ben kusamıyorumda:S Internette aşırı yeme ve sonrasında kusamama,çıkaramama(Binge eating) diye gecıyor.ama sınırlı bilgi bulabıldım..4 yıl üniversıte hayatım bu gelgıtlerle geçtii.Yedıkçe ınsanlardan korktum;ınsanlardan korktukça kendi kabuğuma çekildim;onlardan uzaklaştım :((( Geçen yazdan bu yana kendımle ılgılı yeni kararlar aldım.BUNU yeneceğime dair söz verdım.gAYETDE BAŞARILIYDIM..fakat üzülerek söylüyorum ki Hala bu gelgitleri yaşıyorum..Üniversıte Ögrencısıyım.Böyle birşeyle uğrastıgıma bile ınanamıyorum.Bazen kendımı işe yaramaz ;salak biriymişim gibi hissedıyorum.Hayatımın bu korku ile devam etmesını ıstemıyorum artık...Kilo verme telkınlerı işe yararmı dersiniz?Başka önerileri olan var mı?
Geleyim ikinci sıkıntıma;UYKU ..Uykuya-malesef çok düşkün bir insanım..Uykum geldımı nerede bulunduğum hiç farketmıyor benım için.Birkere diskoda ;birkerede bi barda uyumuşluğum var.Uykum geldiğinde ses,mes tınnnn bana
hiçbirşey duymuyorum resmen ya..2 aydır Litvanyadayım.haftanın sadece2 günü dersim var..Okulda yok dıye kendımı iyice uykuya kaptırdım..Gercekten bu durumdan NEFRet edıyorum.ÇÜnkü anladımkı;insan ne kadar geç kalkarsa o kadar kötü hıssedıyor kendını..Ve ben günlük 7 saatuykuyla öss zamanındaaa! :D çook da rahat ayakta durabılıyordum.Şimdi ise 8 saatten az uyuyuversem ;GÜN içinde o uykuyu 8 saate tamamlmalıyım sankii.Öyle bi düşünce peydah oldu bende..İnsanı gaflete götüren,Beyni hantallaştıran 3 şeyden(çOk yemek,çok uyumak ve çok konuşmak) 2 sini yapıyorum malesef..
Son sıkıntım ise;biraz daha farklı..şUan Litvanyada olduğumu söylemiştim.Buraya dilimi geliştirmek için geldim..Fakat geldim geleli pek bi ilerleme yok bende.Yabancılarla konuşurken nedense(sanırım tü sorunlarımın temelinde özgüven eksikliği var
ve HERŞEY BEYinde bitiyor.Buna yürekten inanıyorum aslında.) kendımı kapana sıkıştırılmış gibi hissedıyorum.Utanıyorum ve heyecanlanıyorum.Normalde bildiğim en basit ingılızce kelımeyı bile unutuyorum..Oysa bazen oturup düşünüyorumda ;onlarda senın benım gıbı ınsan;neden byle hıssedıyorumki,bak birdaha konuşurken daha rahat olacağım falan dıye sz verıyorum kendıme..Ama ne fayda..Buraya gelmeyi okadar çok istemiştimki.Çok büyük şans benim için.Gerçi etrafım türk dolu..ama yurtda yabancılar çok daha fazla..İstesem heran onlarla bırlıkte takılabilirim.Ama dil bılmıyorum dıye kendımı biçok etkinlikten sınırlıyorum..En basitinden geçen gün mesela..Yabancı 2 arkadasım ve ben_nasıl olduysa! :P_ dışarı çıktık.Baktım onlar sürekli konuşuyor.Anlamasına soyledıklerının çoğunu anlıyorum.Fakat konuşurken ne dıycem dıye düşündüğüm için çok yawaşım..Acaba benden sıkılıyorlar mı?şİMdi ne konuşabılıırm? gibi düşünceler gecıyor aklımdan... BİLMİYOrumm Belkide sadece bahane buluyorum kendime..İnsan istemeye görsün herşey mümkün.Şükürler olsun herşeye rağmen ÜMİDİM VAR..ve hayatta GERCEKTEN imkansız diye birşey olmadığına inanıyorum..
ŞİMDİ sizce nasıl bi başlangıç yapmalıyım?Sanırım öncesinde suçluluk ve ego telkınlerını dınleyeceım.sonrasında bu 3 sorunumla ılgılı olan telkınleri sıra sıra mı dınleyeyım? YOKSA Hepsını bırden mı ekleyeyım bılmıyorum..Yardımınıza ihtiyacım var..yardımcı olursanız çok çok sevinirmm.
SEVgıler