hayallerimgerçekleşiyor Nickli Üyeden Alıntı

Bu babamsız kutlayacağım 4. doğum günüm olacak:( Keşke oda yanımızda olsaydı. Onu öyle çok özlüyorumki. En son gece yazın akşam yemeğinden sonraki konuşması, bakışı hiç gözümün önünden gitmiyor. İnsan sçok sevdiğini kaybedince hayata daha farklşı bakıyor. O yüzden annesini yada babasını yada kardeşini yada eşini çocuğunu kaybetmemiş kişilerin benim gibileri anlamasını beklemiyorum onlarda umarım bunu çok çok geç yaşarlar, çünkü çok zor birşey. 4 sene koskoca 4 sene olacak temmuzda. 4 yılda 3 tane torunu oldu ve hiçbirini göremedi ve benim çocuklarımıda göremeyecek. Oysa ne tonton bir dede olurdu. Osmanlı padişahlarının ileri görüşlü olanlarından ne farkı vardı. Her kız çocuğunun babasının gözünde anlamı yeri farklı olduğu gibi kız çocuğunun gözündede babasının yeri bir başkadır. Bu gerçekten böyle. O varken hep kendimi küçük bir çocuk gibi görürdüm. Hiçbirşeyden korkmazdım, çünkü o vardı. Benim için o bir kahramandı. Korkusuz, çalışkan ve hep dürüstü. Biraz agresifti ama hassastı gözleri gizliden hemen dolardı ben anlardım. Spordan hiç vazgeçmedi her sabah yürüdü, yazlarıda denizde yüzdü. Hergün bizleride davet ederdi ama biz tembeller ona katılamazdık. Birkaç kere takılmıştım ama o hiç yorulmuyor durmuyordu bense fıs diye hemencecik yorulmuştum. Sonrada bir daha yemedi tabi onunla yürümek:)) Bana kıyamazdı kar yağdığında yürüşten gelirken benim arabamı temizleyip eve öyle gelirdi ben dışarı çıktığımda herkesin arabası karlı benimki temiz olurdu. Senin kıyamadığın o kızına babacığım 4 yılda kıydılar, iyiki görmedin üzüldüğüm, acı çektiğim günleri babacığım. Şimdi bu yazıları okuyorsan sakın üzülme, çünkü benim o günleri yaşamam gerekiyormuş, o yaşadıklarımı ben korktuğum için çekmişim kendime, yani tüm suç benim babacığım. Sanırım geç biraz ama ben daha yeni yeni yürümeyi öğreniyorum babacığım. 30 yıllık bir hayat bana ne kocaman gelirdi oysa ben 19umda hissediyorum kendimi. Düşün daha 20 bile olmamış gibi hala okuyor gibi, küçücük iş hayatına yeni atılmış bir kız gibi görüyorum kendimi ve yaşamımda dolayısıyle bunu yansıtıyor. Facebook diye birşey var babacığım benim oraya kayıt yaptımamla çıkmam bir olmuştu 2007de. Uzun zaman sonra kuzenimin hesabından bir gezinti yaptım orada birde ne göreyim arkadaşlarımın gelinlik fotoları, çocuklarının fotoları. İnsan görünce bir tuhaf oluyor. Açıkcası kıskandım:))) ama tabiki hemen diyorumki ne kıskanıyorsunki insanlar kendileri çekmiş hayatlarına sende iste seninde olur nasılsa:) oysa ben daha ortaokuldayken evlilik hayalleri kurardım. Evlilikten bahsetmeyen aşktan bahsetmeyen insanlar çabucak evlenmişler umarım çok mutlu olurlar. Üniversite 3teyken bir falcı var ona gitmeye başlamıştım. Demiştiki o zaman bana biriyle tanışacaksın onu çok uzun süre bekleyeceksin demişti ama sonunda evlenip çok mutlu olacaksınız demişti. Evet bekledim askerlikte bitti, iş güç durumları ayarlanıyor evlilik dileğimin gerçekleşmesi 7 ayı bulmaz:) ısmarladım gitti.
Bazen kendime öyle çok kızıyorumki çok aptal gibi hissediyorum e ben kendimi öyle görürsem başkasının beni aptal gibi görmesi normal olur:))) O YÜZDEN hemen anında değiştiriyoruz modumuzu yaşadığım herşey için şükürler olsun neden? Çünkü ben diledim hepsini ve oldu. Dilemeyi bilemediğim zamanlarda olumsuz şeylerde yaşadım ama artık hep olumlu hep olumlu. Sevgiler.