Arkadaşım sana kendi trajikomik hayatımı anlatsam sanırım nasıl oldu da delirmemişsin dersin..
20 yaşıma kadar herşey normaldi(hayır aslında bu kadar anormal değildi )
Üniversite sınavımı biraz geç kazanmıştım ama istediğim bölüm olmayınca çok ciddi bir depresyon geçirdim.Hocalarla tartışmalar,akraba ve arkadaşlardan uzaklaşmalar..Neyse sonunda devamsızlıktan atıldım.Buna çok sevinmiştim.Belki de iyi giden tek şey buydu
Tekrar üniversite sınavlarına girdim ve Türkiyenin en seçkin üniversitelerinden birini kazandım.Herkes şok olmuştu.Geçmişin sıkıntıları beni fazlaca ders çalışmaya yöneltmişti galiba
İşte artık hayatım değişiyor,herşey çok güzel olacak derken bir akrabam hadi gel bizde kal dedi,ben pek akıllıca bulmasam da maddi açıdan sıkıntıda olduğumuz için tamam kalayım bari dedim..Ve hayatımın en rezalet günlerine yelken açmış oldum.
Akrabamın bir kızı vardı .Gider gitmez zaten onların anormal hareketleriyle cebelleşmek zorunda kaldım.Maddi açıdan onlara bağlı olduğumu düşündükleri için başladılar beni sömürmeye..E ben de fazla dayanamadım ve tam sınav döneminde kaçıp memlekete gittim.Yani okul filan gözümde kapkara olmuştu.Zaten depresif bir tip olup çıkmıştım..
Bu arada hoşlandığım bir çocuk verdı memlekette..Aklım da hep ondaydı zaten .Hep bana yaklaşmaya çalışırdı ama ben utangaç yapımdan dolayı kaçardım zevzek gibi...Neyse aileme durumu anlattım ve derslere devam mecburiyetimiz olmadığı için önümüzdeki yıllardan itibaren sadece sınavlara gireceğim dedim.Onlar da e iyi ne halin varsa gör dediler.
Sonra tabii o hoşlandığım çocuğa ulaşmaya çalıştım.Tam evlilik hayallerinin depreştiği bir yaştı.Bütün arkadaşlarım evleniyordu e ben de hem okur hem evlenirim dedim..Ve bir arkadaş vasıtasıyla o arkadaşıma ulaştım.Fakat ulaşmaz olaydım.Çünkü arkadaşıma bana hakaret edici şekilde konuşmuş.Daha doğrusu benim arkadaş da fazlasıyla fesat olduğu için onunla alaycı bir şekilde konuşmuş ve o da bana hakaret etmiş.Bilmiyorum hala mantık kuramıyorum ama arkadaşımın ablası demiş ki bu çocuk seni görünce onu unuttu ve aslında senden hoşlandı demiş...Buyruuuuun burdan yakın
En entirkalı Brezilya dizileri bile bunun yanında hiç kalır ... şaşkın
Sonra ben bir vurgun daha yemiş olmanın acısıyla iyice katmerli bir depresyon geçirdim bu defa da...Sonra önceki yıl sınavlarıma giremediğim için ikinci yıl sınav sayım ikiye katlandı ve çok da zor sınavlardı..Ben de hem depresyonla kendi başıma mücadele edeyim hem de derslerimi geçeyim (bu arada barınma sorunları,gözyaşları offff yani)
Beklenen sonuç gerçekleşti ve ben bu okuldan da atıldım..3 yıl sonra af çıktı aftan yararlandım.Bir ev arkadaşı buldum kendime ..Biraz garip bir kişilikti ama olsun ne yapalım..Derslerimi vereyim de dedim..3 ay problem çıkmadı fakat ara ara aldığı haplar dikkatimi çekiyordu..Sonra giderek tuhaf davranışları arttı ders çalışırken 2 saat durup beni seyrediyordu ve bağırarak ders çalışıyordu.Artık ben de aman of deyip ayrıldım o evden ama yine sınav zamanına rastgelmişti..Çoğu sınavımdan kaldım..Bu yıl öğrendim.. Bu arkadaşım şizofrenmiş
Eevet artık yolun sonuna geldim , bu yıl inşallah mezun olacağım ama yaşadığım şeylere dönüp bakamıyorum bile.Veya bundan sonra beni neler bekliyor bilmiyorum
Yine de hayat güzel deeermişim
Bak cubbacım şu an elinde hiç ama hiç bir başarısı olmayan bir insanım.Sefillerdeki jal val jan gibiyim.Senin yaşın daha genç..Önünde memuriyetlik sınavları filan bir sürü alternatatifin var.Aman sakın ama sakın umutsuzluğa düşme ve okulunu bitirip ekonomik özgürlüğünü kazan bir an önce.Sonrası elbet gelir.Hiç değilse başklarına bağımlı yaşamaz,onların lafları altında ezilmezsin
Sevgiler...