[ayba]

“Zavallı Ben”den “Üstat Ben”e..

İlk Adım

“Ben öyle hissediyorum diye mi bana öyle geliyor bilmem ama her şey değişiyor sanki.. insanlar değişiyor.. inançlar değişiyor.. insanların hayattan beklentileri değişiyor.. korkular yerini meraka bırakıp sınırların ötesine ulaşıyor.. sorgulanmayan sorgulanıyor, öğretilen gerçeklerin ördüğü duvarlar yıkılıyor.. kapalı kapılar ardında konuşulan her şey su yüzüne çıkıyor.

Bir şeyler oluyor..
Ve ben bir şeyleri kaçırıyormuşum gibi..
Sanki hiçbir şey çocukluğumuzdaki gibi değil, peki bu hep böyle miydi yoksa gerçekten farklı bir zamanda mı yaşıyoruz? Bazen freni patlamış külüstür bir arabanın içinde uçurumdan aşağı yuvarlanıyormuşum gibi hissetmek de neyin nesi? Bazen de sanki her şey yüksek bir gücün kontrolü altındaymış gibi, öylesine mucize kokuyor! Sağanak yağmurda son hız çalışan sileceklerin arasından görmeye çalıştıklarımdan ibaret olabilir mi bu hayat yolu, o zaman belki de çoktan çıkmış da olabilirim yoldan? Önümü göremiyorum. Hay Allah, bu yağmur da nereden çıktı şimdi? Bu ülkede ne doğru ki, yollar karanlık, ışık yok! Her yer karanlık! Kim var orada? Hayatımı kim yönetiyor?”

Feleğin çemberine takılmış oradan oraya fırıldak misali döne döne savrulduğunu sanan insan! Başına gelen her felakette kendine acımaktan ötesini yapamayan, birilerinin gelip elinden tutmasını bekleyen, neden ben diye göz yaşlarına boğulmanın ötesine adım atıp cevabı aramaktan ölesiye korkan insan! Tüm sorunları için – kafasının içinde debelenen düşüncelerine bakmaksızın - başkalarını sorumlu tutan, kendininki ile yüzleşmekten korkup da başkalarının hayatlarına burnunu sokan, bir çemberin içinde aynı konuyu farklı senaryo ve oyuncularla oynadığının farkına varamadan dönüp duran, tüm hayatı boyunca ödül avcısı günahtan kaçarken sevap toplamak için durduğu her defasında o canavara yakalanıp ettiği tövbelere neden bir türlü sadık kalamadığını anlamasa da bir şekilde yolun sonunda topladığı ‘bonus’larla ödüllendirileceğine inanan insan! Sen ne de muhteşem bir varlıksın!

İşte sana yol tarifi..
Dışarıdaki seslerin hayatına ettiği müdahalelerden kaçıp tüm pencereleri sıkıca kapatırsın.. bir an durup içeride kimin konuştuğunu dinlersin.. farklı sesleri ayırt etmeye başlarsın.. Nefs’ten geleni, kendini ve davranışlarını gözlemleyerek tanır, bilir, fark edersin.. bir dahaki sefere, olaylar karşısında kontrolü ona bırakmamak için çabalarsın.. tüm cızırtıların ortasında sakin, saf, duru bir ses duymaya başlarsın.. işte sisler kalkıyor ve kapı açılıyor.. ardında engin bir deniz.. asıl yolculuk şimdi başlıyor.. öncesi bilet kuyruğunda beklemekten ibaretti.. ötesi ise zor ama muhteşem bir yolculuk.. ve sadece mucizelere gebe.