 Ynt: günlük böyle mi olur bilmiorum ama buda benim günlüğüm....
DÜNYANIN EN CESUR GÖRÜNEN KORKAĞI BENİM
türlü ümitlerle atölye açtım..artık benimde atölyem ve işçilerim vardı..hemde şehrin göbeğinde..herkesin günü 24 saattir ya ..benim günlerim 36 saatti...uyurken bile yatağa değil koltuğa yatardım en rahat edemeyeceğim şekilde, rahat yatağa yatarsam çok uzun süre uyumaktan korkardım..çok çalışmam lazımdı.atölye açmam lazımdı..açtım atölyeyi..ne büyük bir tatmin..allahım..istediğim bir şeyi başarmış olmak..harika
yine çok çalışıyorum, ablam yanımda...tüm dükkanlar kapanır....çarşı boşalır..biz iki kardeş ertesi gün işçilerin dikeceği malı keserdik..saatler gecenin ikisini, üçünü bulur..bazen eve gitmez.kesim masasının üzerinde uyur, bazende bir kaç saatte olsa rahat yatağımızda uyumak için eve giderdik o, saatte, o saatte, çerşıda daima korkutucu insanlar olurdu..biz korkmazdık canım..korkuda neymiş..birbirimizden gizli atölyedeki en büyük makasları cebimize koyardık..yürüken ayak seslerimiz sokaklarda çınlardı..hani gecenin o saatinde orada olan insanlar varya..başka köşelere kaçarlardı..sanki önümüze çıksalar başlarına geleceği sezmişçesine...meğer ne kadar korkarmışız..bunu kendime çoook sonraları itiraf edebildim..ve şükür ettim...çok şükür, o günlerde, cesaretimi isbatlamak zorunda kalmadım hiç..
allanciğim günlüğün hayırlı olsun ablam.. |