İzmire geldiiik:)
Açıkçası sıkılıyorum Narlıderede...İnternete girdimde bi ohh dedim:)
Biz alışmışız eskiAlsancaktaki eve...Hemen kıbrıs Şehitlerine,kordona fln atmaya kendimizi...Sudan çıkmış balık gibi olduk...Ama heyecanlıyım,Hayal ablamı göreceğim:)...
Dün 2.00'a kadar yatmadık annem ben halam konuştuk...O zaman empati yapmanın ne kadar önemli olduğunu anladım...Bunu hayatıma geçireceğim...Çünkü kızdığın insan aslında o sıralarda neler yaşıyor düşünmen lazım...Ve hayatıma bakmam gerektiğini iyice anladım...Kimsenin lafıyla sözyle,ne demişiyle,ne diyeceğiyle uğraşmamam lazım...Ben kendi hayatımın efendisi olmalıyım...Onlar hayatlarını iyi kötü yaşıyorlar,yaşamışlar...Ama ben daha başında sayılırım...Artık onlara kafamı takmayacağım ama arkaya atıp,düşünmemezlikte yapmayacağım...Önce pislikleri temizleyip,temiz ortamda hayatımı,hayallerimi,çekimlerimi yapmam gerek...Günlüğüme bakıyorum hep kararlar alıyorum...İyi güzelde uygulama kısmında kalıyorum...Böyle olmamalı ve olmayacakta...Bi kere sosyofobimi atmam lazım içimden...
Bide İzmire girdiğimde artık eskisi gibi Ankaradan nefret etmediğimi anladım...Yani eskiden İzmire girince "ya memlekete bak bide bizimkine,hiç sevmiyorum Ankarayı" derdim...Ama dün İzmirde güzel,Ankarada deyiverdim...Hatta klasik geyik olan "Ankarada deniz olsa,süper olurdu"lafını kullandım farketmeden:)
Büyüyomuyum ne...Ama Ankaraya karşı sevgi duymaya başladıysam bende birşeyler değişmiş...Hakikaten...Hepinizi kocaman öpüyorum...
...İzmir resimlerini yükleyeceğim salı günü;)