hayalayaz

benim bir ablam var ( büyük ablam)kocası geceleri çalıştığı için, devamlı yalnızdı, ve ailedeki diger kişilerin yalnız kaldıklarında yaptığını yapar kitap okurdu, kitap bulamadığı zaman sağlık ansiklopedilerini okurdu, ben türkiyeye geldiğimde bir çok hastalığı vardı genç yaşında,meğer sağlık ansiklopedilerinde hastalıkların açıklamalarını okuduğu zaman semptomların kendisinde olup olmadığını düşünürmüş sürekli, başı ağrısa beni arar hayal ben şu hastalığa yakalandım haydi doktora derdi, çocukların burnu kanasa eyvah beyin kanaması geçiriyor diye hastanelere dökülürdük.şu anda kocası böbreklerinden birinden oldu kanser yüzünden, akciğerleride hasta ve daha bir çok şey. kendisinde olmayan hastalıkları saysanız vakitten tasarruf edersiniz, çocukların ikiside sinir hastası tedavi görüyorlar,ama onlar bu durumlarından çok memnunlar ilgi çekiyorlar,ve değiştirmek istemiyorlar,bilgilenmek kadar iyi bir şey yok ama semptomları kendimizde aramak buna aklım ermiyor. depresyonumun ilk günlerinde beni kliniğe yatırmak istediler gitmedim,ben kendim bu durumdan sıyrılırım dedim, ve depresyonun adını ancak şimdi anıyorum çünkü daha iyi olduğumu biliyorum, hastalığı kendimize yakıştırmazsak, imkansızlıklar yerine bulunduğumuz durumun bize sağladığı imkanları öne çıkarırsak daha iyi olduğunu yaşayan delillerle biliyorum. hepinize saygılı sevgiler diliyorum