sağol şamanım yazdıkların için..hem gülerek hem biraz burkularak okudum
sanırım aradaki fark bu, çocukluğumdan itibaren şişman olduğum iddia edilmişti..şimdi dönüp bakıyorum fotoğraflara da hiç de şişman falan değilmişim. ruhları dövülerek yetiştirilmiş akrabalarım boldur malesef. sevmekten, sevgilerini dile getirmekten bile aciz kalmışlar. onların sevme bozuklukları bende zihinsel bi inanca yol açmış. artık inandığım şey oldum tabi orası ayrı.. bu yüzden beynimin gücüne %100 inanıyorum. yalnız bende çok kötü yerleşmiş bu kötü düşünceleri nasıl yıkabileceğim bilmiyorum. bu konu benim en büyük çıkmazım sanırım. kendimle olan kavgalarımın başlangıcı sonu herşeyi bi şekilde buradan beslenirdi. kendimi sevmeye başladığımdan beri diğer herşey yavaşça çözülebildi ama bu konu işte hala benim modumu düşürüp duruyor. resmen kilo fobisi sahibi oldum sanırım. az önce tv izliyorduk içeride. ben takık biçimde insanların kilolarını inceliyorum bunu yakaladım, obez insan görünce sürekli içimde birşey en çok korktuğum şeyin bu olduğunu söylüyor, adeta ağlayacak gibi oluyorum düşüncesiyle bile. "manyak mı ne?!" diyebilirsiniz ama gerçek bunlar. abartılı bi kiloda olmadığımı, kolaylıkla normal kiloya inebileceğimi biliyorum ama nedense sürekli bu kaygıyı taşıyorum ben şaşkın
__________________
"sevgide güneş gibi ol,dostluk ve kardeşlikte akarsu gibi ol,hataları örtmede gece gibi ol,tevazuda toprak gibi ol,öfkede ölü gibi ol. <br />her ne olursan ol;ya olduğun gibi görün,ya göründüğün gibi ol. "<br />Mevlana<br /><br />
