hayalayaz

bardağı taşıran damlalar okadar küçük oluyorki...sonradan insan kendisine hayret ediyor..ya ben bu büyüklere katlandımda, bunu neden çekemedim diye..yok pişmanlık değil..sadece tahammül sınırını çizen çizgi çok ince olduğu için hayret duyuluyor..bizde çocuğun sünneti yemeklimi yemeksizmi olsun diye tartışmıştık...ertesi gün ben gittim avukata vekalet verdim...sonra geldim..düğün salonu tuttum...sonrada telefon ettim..çocuğun sünneti için düğün salonu tuttum şu kadar kaporo götürülcek..diye..ve çok önemsiz bi şeyi söylermiş gibi haaa dedim..seni boşamak içinde avukata vekalet verdim..inanmamış...fakat tam bir ay sonra pasaportu eline alınca ..çok acı geldi kendisine ..hala dumura uğramış vaziyette geziyor..benmi..bazen çocuk olmasa evlendiğimi bile hatırlamıycam..ya başarılı bir şekilde delete ettim yada başarılı bir şekilde bilinçaltının derinliklerine gömdüm..bilmiyorum çokda umursamıyorum..işin doğrusu..kendi çocuklarınla birlikte elin doğurduğunu ve yanlış yetiştirdiğini bakmak büyük sorumluluk...ben istifa etmeyi yeğledim..fakat sonradan dost olmayı bari becerdi..bu yüzden saygılı sevgiler ex ime..