Ben en çok "Dağlar Dağlar" ı sevdim.Barış Manço'nun "en sevdiğim çocuğum" dediği Dağlar Dağlar'ı...Babamın gençlik yıllarının hit şarkısıydı,benim gençliğimin de vazgeçilmezi...
"Sevdiğimi bir kez olsun yakından görem." Binlerce on binlerce insanın Levent Camii'ndeki görüntüsü de karışıyor artık aklımın sayfalarına Ve hala inanasım gelmiyor.
Ben en çok " Dönence" yi sevdim.Kayıtsızlığın simgesi Dönence' yi.AKM' deki devlet töreni gözlerimin önünde.Halit Kıvanç' ın sözleri; "Barış milletin sanatçısıydı.Millet geldi,törenini yaptı.Neredeydi devlet sanatçısı ünvanının verenler" diye haykırışı...Dönence, herkese başka yüzünü sunuyor.Bizden yanaysa,hani o bildik dizeleri:
"Çatlamış dudağımda
Ne bir ses , ne bir nefes
Uzaklarda bir yerlerde
Türküler söyleniyor
Biliyorum
Dönence..."
Ben en çok "Gülpembe"yi sevdim.Şimdilere vuran Barış Manço'nun o inanması zor ani gidişine adanan parçasını.İlk gençliğimin değişmez melodisi,hala içimde sönmeden aynı nakaratı tekrarlamayı bırakmadı.
"Güz yağmurlarıyla bir gün göçtün gittin
İnanamadık Gülpembe
Bizim iller sessiz,bizim iller sensiz
Olamadı Gülpembe."
Duyuyor musun Barış Abi?
Ben en çok "Kol Düğmeleri" ni sevdim.Kavuşamamayı anlatan imkansız olanın peşine düşen aşıkların " son hediye" kol düğmelerine bağlılığını.Her birimizin ayrı anılar,aynı duygularla hatırladığımız zamanların şifresi Kol Düğmeleri'nde saklıydı.
Ben en çok "Arkadaşım Eşşek"i, "Kendimi Hıyar Gibi Hissediyorum"u, "İşte Hendek İşte Deve"yi, "Unutamadım"ı,"Kara Sevda"yı, "Benden Öte Benden Ziyade"yi...
Ben en çok seni sevdim Barış Manço,bütün "en"lerim gibi...
