[zeitgeist]

7 Mart 1833’te Hamburg’un kenar mahallelerinden birinde dünyaya geldim. Babam Johann Jakob iyi yürekli, içkiyi ve dans etmeyi seven neşeli bir adamdı. Yoksul yaşamının bir yüzünü dans salonlarında çaldığı keman sesi, öteki yüzünü çocuklarına aşıladığı müzik sevgisi ışıtırdı. Annem Chiristina babamdan 17 yaş küçük ve bir ayağı topaldı. Kardeşim Fritz de müzisyendir.

14 yaşında bütün birahanelerin adresleri ezberimdeydi. Bu yaşlarda serseriliğe mahkum bir hayata aday oldum. 20 yaşında halk şarkılarının ünlü bestecisiydim. İnce yüz hatlarımı, sarı saçlarımı sardığım kasketime gizlemeyi severim. 30 yaşında güçlü ve sakallı bir beyefendiydim. 47 yaşında söylediğim şu sözler kitaplara geçmiştir…” Size hayatım hakkında güzel ve ciddi şeyler anlatamıyorsam, nedeni, notalarımın bana daha ilginç gelmesidir”…

Yaşamımın ırmağı iki koldan su aldı. Biri kişiliğimin oluşumunu biçimleyen Macar kemancı Eduard Reményi, öteki, çağımın ünlü bestecisi Robert Schumann. Reményi ile çağımın en ünlü müzisyenlerini tanıdım. 44 yaşındaki Schumann ise, dehamı ilk keşfeden kişi olmuştur.

Bir kadın tanımıştım. Clara…Annem yaşındaydı. 40 yıl boyunca onu sevdim. Hem de çok sevdim… Aşkım, geri alıp yaktığım mektupların küllerinde kaldı…

Agahta, Bertha Porubszky, Elizabeth, Ottilie Hauer, Julie Schumann… Bunlar hayatıma giren diğer kadınlardı. Hepsini de sevdim ama Clara dahil hiç biriyle evlenmedim…

Hiç evlenmedim ama çocuklarım dediğim yapıtlarıma adadım yaşamımı.

En sevdiğim kent Viyana. İkinci vatanımdır orası benim. Besteciliğim ve günlük yaşamımla Beethoven’in üvey kardeşiyim. İkimizde Almanya’da açtığımız defterimizi Viyana’da kapattık.ikimizde doğa aşığıydık. İkimizde klasik üstadıydık ikimizde yumuşak kalpli ama dostlarımıza karşı hoyrattık. İkimizde şakayı çok severdik. İkimiz içinde anne sevgisi her şeyden yücedir. İkimiz içinde müzik matematik işidir. Ne kadar çok ortak yönümüz var değil mi?...

1.senfonimi on yılda besteledim. Saf müziğin sadık koruyucusuyum. Asıl alanım oda müziği. Ardından 4 senfoni, 4 konçerto, 5 yaylı çalgılar kuarteti, 3 piyanolu kuartet, bir piyanolu kuartet, 2 yaylı çalgılar seksteti. Tabii 180’in üzerinde şarkı bunların dışında…

3 Nisan 1897 de bütün dostlarım başucumda bir çiçek demeti gibi dururken, ölümün sandalına binerken şu sözler ister istemez dudaklarımdan dökülmüştü “daha kendimi anlatmaya başlamamıştım bile”… Yıllardır boğa burcunun otağında konakladım, aşk ve arzuyla yoğurdum müziğimin büyüsünü…

BEN KİMİM???...



Cevap:Johannes BRAHMS