[emotional_ss]

teşekkür ederim suzzy... umarım bundan sonra daha güzel haberler paylaşırım sizlerle...

deminki umutsuz halim kalmadı!... hala kızgınım hala kırgınım ama konuşmaktan konuşup anlatamamaktan bıktım. kerşımdaki insanlar ezberledi cümlelerimi sırasını bile biliyorlar artık. tekrarlıyorum kendimi bir yere gidemiyorum ne ileri ne de geri... anladım ki biraz sessiz kalmak en iyisi... içimde kalmasın diye konuşmanın iyi olduğunu savunurdum hep ama anlatmaktan anlaşılamamaktan söylediklerimin duygu sömürüsü bazen de gereksiz kapris olarak görülmesinden bıktım...

istediğim, beni yatıştırmak için ihtiyacım olan birkaç tatlı söz sadece. ama anladım ki işi çığırından çıkartacak kadar sinirlendirdiysen birisini o anda güzel bir şeyler duymak hayal sanki...

aslında sessiz kalmak en büyük ceza!... bunu başaramıyorum çoğu zaman...

kendi kendimi yatıştırmayı beceremiyorum sinirimi kusmadan.. eksikliğim, acizliğim bu benim...

kendi duygularımı kendim yönetmek İSTİYORUM artık!... mutluluğum da kendimden gelsin istiyorum hüznüm de.... istemek her şeyin başlangıcı biliyorum. şimdiden kendimi daha güçlü hissediyorum...

suçluluk ve egoyu bir hafta dinleyeyim, sonra eklemem gerekene karar verdim bile başkalarının düşüncelerini önemsememe sanırım...

yazmak iyi geliyor yazdıkça ihtiyacım olanı daha net fark ediyorum....

sevgiyle kalın