[siyah]

Üç yıl önce ne kadar çok umut vardı işimle ilgili içimde. Önce beklentilerim sonuçsuz kaldı sonra umut etmek bir yana hayal bile kuramaz hale geldim. Şimdi son üç yıldır sıkışıp kalmış durumdayım burda bu durmda olmak biraz içimi acıttı bugün...
Umut beslememek ne kadar sıkıcı aslında yaşadığım kolay hayat burada şükretmem gerektiğini söylüyor eşim ama bir eksik bir noksanlık yaşatıyor bana burada olmak...
Sabah gel bir fincan çay iç. Öğlen hurra hep beraber salata hazırla internette dolaş kitap oku akşam beşte tarlaya yürü arabayı çıkarmak için...
Bir lezzetsizlik barındırıyor içinde itici bir şey yok içinde mesela daha iyi kazanmak içinde çok çalışmak olsada...
Son derece rahat neredeyse üç yıldır iş kıyafeti bile giymiyorum ne giysen olur sadece gel git...
Nereye elimi atsam buradan çıkabilmek için elimi attığım yeryer kuruyor buradan giden arkadaşlarımı görüyorum hayat buluyorlar belkide kolay iş, işsizlik geriletiyor insanı...Yorgun gitmiyorum eve işte yorulmuyorum çünkü iş yok belkide eee daha ne diyorsunuz ama ben burada kapana kapanmış gibi hissediyorum bir filiz vermek istiyorum birşeyleri kazanmak birşeylerin üstesinden gelmek başarının tadını heyecanını hssetmek... Binlerce kilit var sanki yaşantımda sanki tam açmaya başlıyorum kilitleri o kadar çoklarki aç aç bitmiyor...