günlüğüme hoş geldiniz
söze nasıl başlasam bilemiyorum. birkaç gündür suçluluk ve ego güçlendirici telkin içeren müzikleri dönüşümlü dinliyorum
ilk gün dinlediğimde boğazımda bir acı tat hissettim bunu çok küçükken birşeylerden özellikle annemden korktuğumda hissederdim. garip bir deneyim oldu benim için sanki eski bir dostu yıllar sonra görmüşsünüz birbirinizi tanımışsınız gibi. ve mide bulantıları başağrıları bende de devam ediyor ama onun dışında herhangi bir rahatlama pozitif hislere kapılma gibi bir durum görmedim demek benim için daha çoook yol var. yılmak yok.
ben bir de size garip bir özelliğimden bahsetmek istiyorum ben ağlayamıyorum. gerçekten hani biri evlenir aileden ayrılırken ağlar ya da bir ölüm haberi alırsınız ağlarsınız ama ben ağlayamıyorum çok üzülsem bile ağlayamıyorum tek ağladığım konu var şehitlerimiz gülmemeniz şartıyla birşey itiraf ediyorum ben filmdeki şehit haberlerinde bile ağlıyorum yalan olduğunu bile bile bu durumun ne ile bir ilgisi var anlamadım çünkü çok şükür ailemizde şehit olmuş biri yok . düşünün bir film izliyorsunuz herşeyiyle saçma bulduğunuz bir film bile olsa şehit mezarı görünce veya haberini almış biri görseniz başlıyorsunuz ağlamaya çevremde herkes çok gülüyor buna neyse ben gideyim yine gelirim:)
