[imported_Angel]

tekrar geldim sevgili günlük
sınav sonuçlarım açıklandı...6 dersim vardı ancak 3 dersten sınava girebildim..diğer derslere hasta olduğum için ve mesafe uzak olduğu için giremedim...ancak girdiklerimden birisi çok güzel geçmişti ve sonucu da 70 geldi 100 üzerinden şimdi vakit kaybetmeden final sınavlarına çalışmayı düşünüyorum...

hava çok güzel ortalık pırıl pırıl...içimden süslenmek geliyor...dün zaten alışverişe çıktım şapka ve güneş gözlüğü falan aldım gümüş rengi oje aldım sürmek için...
itiraf etmeliyimki bu süreç içinde daha fazla kilo veremedim ancak varolan kilomu korudum geri almadım....bunu da hergün düzenli spora borçluyum....en kısa sürede 1500 kalorilik diyete tekrar başlamayı düşünüyorum...

artık şimdiki zamana odaklanma konusunda sıkıntı çekmiyorum...bilgisayar başında vakit öldürme huyum büyük oranda azaldı..ve başkalarının düşüncelerini önemseme huyum.....tabi tamamen kaybolmadı ama eskisi gibi olumsuz eleştiri veya davranışlar karşısında sinir krizlerine girmiyorum...

dün yine babam hayatımda en sinir olduğum cümleyi söyledi bana...." en ufak şeyde gerilirsen hayatla nasıl başa çıkacaksın" dedi...sanki bugüne kadar elimden hiç iş gelmemiş de evin düzeni kendi kendine yürümüş gibi.....sonradan anladım ki babam bu lafı bana sıkça söylüyormuş yani ağzına sakız etmiş alışkanlık birnevi...eskiden bu lafı karşısında kendimi savunmaya geçer ıspatlamaya çalışır ve bugüne kadar yaptıklarımı sıralardım...ama dün buna ihtiyaç duymadım ve bu sözden olan rahatsızlığımı dile getirdim....tekrar birşeye tahammül edemediğimde söyler mi söylemez mi bilmiyorum ama söylemeye devam etse de artık bana kalbime saplanan bıçak misali acı vermeyecek...çünkü içimde kalmadı söyledim...dedim ki bu cümleye çok sinir oluyorum işte dedim...sinirlenmek yapamamak demek mi dedim....hem gerilirim hem başederim dedim....iyi demişim dimi.....kendisi de oysa en ufak pürüzde sinirlenen gerilen biridir oysa....
yok ama ben anladım ki onunki ağız alışkanlığı..ağzımla kuş da tutsam yine birşeye sinirlendiğimde aynı şeyi söyleyecek biliyorum...en azından artık beni acıtmayacak...çünkü babamın içinde belli bir plağın yerleşik olduğunu ve belli durumlarda o aynı plağın aynı yüzünün dönüp çaldığını keşfettim...yani olay aslında benimle ilgili değil.....aynı şekilde dışarıdaki insanların da sırf ben evde oturuyorum diye saçma sapan can sıkıcı sözlerine de aldırmayacağım artık....anladım ki insanlar beni kendi gözlerinde nasıl görmek istiyorlarsa öyle görüyorlar ve ona göre dillendiriyorlar....ne malum arkadaşlarıyla arası iyi olmayan biri oldukları ve benim asosyalliğimi yüzüme vurarak kendini rahatlatmaya çalışmadıkları.....veya ne malum babamın benim büyüdüğümü yetişkin olduğumu ve hatta onu bile geçtiğimi kendisine bile itiraf etmekten korkmadığı ne malum....bence bu can sıkıcı eleştiri sözleri kendi korkularının tezahürü gibi gelmeye başladı bana dünden beri ve kendimi daha iyi hissediyorum...