ışık hep vardı...onu kullanmayı bilmeyen,görmeyen gözlerimizdi...biz görmeyi öğrendik önce,karanlıktan yavaş yavaş süzülen bembeyaz kaynağını gördük ilk,,şaşırdık sonra, dünyamıza çarpıp nasıl yansıdığını gördük...yüzyıllardır kapkaranlık durduğumuz yerde var olan ama kaynaksız kalan ırmaklar,dağlar,çiçekler,kuşlar olduğunu gördük...kendi mucizemizi gördük,inandık,öyle derine nüfus ettiki bu ışık,istesende sönmez,sönemez...elbet yaşlanacak,yorulacak,kadiri düşecek ama tekrar kaynağa dönecek ve daima arsızca varolacak...ışığım,mucizem,anlamım...herşeyim...
*Günlüğümü ziyaret eden herkese çok teşekkür ederim,sizleri bulduğum için çok mutluyum...
