okurken adım adım uyguladım söylenenleri. bilinçaltımla tanışmak ilginç bir deneyim oldu. dedektif kılığında sürekli beni takip ediyordu. şapka, siyah gözlük, pardesü
çok sevdiğim bir cafe var. orada tekbaşına oturuyorken onu yine farkettim ve yanıma çağırdım. konuştuk. neden bu kadar teferruata gerek duyduğunu sordum. gerginliğe gerek yoktu bence. illa beni takip etmek istiyorsa bunu daha sevimli ve gizlenmeden yapabilirdi. peki dedi. gözlüğü ve şapkayı çıkardı. pardesünün kuşağını ve düğmelerini çözdü. sarışın, olgun, önyargısız bir tipti.
niye beni dedektif kılığında takip ettiğini sordum. görev verildiğini ima etti. kimin görev verdiğini sormadım ama bana hissettirdiği şet takip ettirenin üst benliğim yada yüksek benliğim olduğu idi. ön yargılarımı aştığıma, imajine ettiğim durum ve duyguları, mutluluğu yaşamıma gerçekten katmış olduğuma dair deliller sunması istenmişti dedektiften.
ben -peki dedim nasıl bir izlenime kapıldın benimle ilgili olarak? dedim. gülümsedi. başarmışsın. tebrik ederim dedi. gerildiğim ve pozitif güce ihtiyacım olduğu her durumda hemen kendisiyle konuşmamı ve bu buluşmaları arasıra yaparak işbirliği ile hareket etmemiz gerektiğini söyledi.
ayağa kalktı, elimi dostça ve kavrayarak sıktı. şapka, gözlük ve pardesüyü kocaman çöp kovasına attı. bana dönüp göz kırptı, gülümsedi. bu - her zaman yanındayım- gülümseyişi idi. arkasını dönüp, merdivenleri inerek uzaklaştı..
gerçekten ilginç bir deneyim oldu benim için. teşekkürler pamukk
