[nurhanza]

17 ağustos ve ben gene depremlerdeyim, yıkılıp inşa olmaktan yoruldum, ama pes etmeyeceğim, yaşadığım korkunç şeyleri yazıp üzüntümü, acımı kelimelere dökmek istemiyorum, ama konserden beri kendimi toparlayamadım, gene kontrolümden çıktı olaylar, artık hiç bir şeyi sevmeyeceğim, sevip bağlanmayacağım, gözümden çok sevdiğim kedilerimide bıraktım, karamelli dondurma yemeyeceğim, sadece kızımın üniversiteye giremeyişini, ve koca senelerde yaşadığımız lanet öss sendromunu atlatabilmek için, neler yapabilirim diye araştırıyorum, o kadar yüksek puan almasınıa rağmen yerleşemeyişi, kendimi suçlu hissetmem yüzünden, gerekirse tüm ömrümü feda etmeye hazırım, şimdi bir umut var umarım gerçekleşir gerçekleşeceğine inanıyorum bedeli ne olursa katlanmaya hazırım, yeterki kızımı okuması için yurt dışına yollayayım, az bir zamanımızı var, ve öss yüzünden böylesi harika bir gencin yıkılmasına izin vermeyeceğim, gerçi o çok güçlü duruyor, ama galiba ben yıkıldım, konserden beri zaten kendimi berbat hissediyordum, onca emeğe karşılık konsere 11 kişi götürmek belki eğitim seviyemiz düşünülünce başarı gibi görünüyor, binlerce insana tuluyhan uğurluyu anlattım, artık çerkezköyde tuluyhan uğurluyu tanıyorlar,vagon projeside gerçekleşmek üzereydi, ama dibe vurdum sanki, nasıl toparlanacağım bilmiyorum, sadece eski işime döndüm ve hummalı bir şekilde çalışıyorum, ve en ufak bir boşlukta hemen ağlamaya başlıyorum, allahtan yanımda bana destek olan bir arkadaşım var, kafam çok karışık, hala hızlıyım hareket halindeyim, ama yaptığım şeyler benim hayallerim umutlarım değil, ve sanki yaptığım tek şey kendimi feda etmek gibi geliyor bana, tüm enerjim kendimi mutsuz etmeye ve acıtmaya yönelik gibi, öyle saçmalıyorum ki, sanki kızım üniversiteye başlasa ancak öyle iyileşirim gibi, tüm kalbimle sadece istediğim kızımın balkan veya sofya üniversitesine başlaması, ancak ozaman toparlanırım ve sakinleşebilirim gibi,forumum size yalvarıyorum enerjinizi buna yoğunlaştırın, iki nokta yapalım ve kızım için bir şans olsun, tüm kapılar önünde açılsın, ve okumak için yurt dışından hemen bir kapı açılsın,,,,,,,,,, yoksa korkuyorum kendimi yitireceğim,,,, artık hiç bir şey sevmeyeceğim..................