[Işıldayan Safir]

Küçükken tırnaklarımı çok yerdim. Ama her zaman tırnaklarımı uzatmak isterdim. Babam küçükken her ay tırnaklarımızı keserdi Ama hep tırnaklarımız kesildikten sonra canım acırdı . Çok dipten kesiyordu farkında olmadan. Nefret ediyordum o acıdan. Heralde o nedenle tırnaklarımı yiyordum. Kısa olursa tırnaklarım kesilmez ve canımda acımaz diyordum.

Bu durumda hoşuma gitmiyordu. Çünkü hep tırnaklarımı uzatma hayalleri kuruyordum . Ne zaman biraz uzasa bir bakıyordum ki yemeye başlamışım . Artık sinir olmaya başlamıştım. Babam da tırnak kesme olayını bıraktı biraz büyüyünce

Bunun üzerine bende tırnaklarımı yemekten vazgeçmeye karar verdim. Biraz zorlandım ama farkettiğim anda elimi çekiyordum. Acı oje filan da hiç kullanmadım. Nasıl heves ettiysem tırnaklarımı uzatmaya kurtuldum tırnaklarımı yemekten.

Hala da tırnaklarımı tamamen kesmem. Hiç kimseye de tavsiye etmem . Dipten kesmeye ne gerek var biraz kalsın kendinize işkence etmeyin.

Sevgiler.