[imported_Angel]

merhaba günlük
1 haftadır mutluluk ve depreson telkinini dinliyorum...psikolojik durumum çok ağırlaşmıştı...
neyseki bu farklı kombinasyon çok işime yaradı...gerçekten rahatladım..içerik uzun olduğu için beynimi yoracağından korkmuştum ama tam aksi oldu...
ego gibi kendine güven gibi telkinler yetersiz geliyordu...depresyon ve mutluluk iyi geldi...demekki gerçekten depresyondaymışım ve depresyonda olunca başlangıç için önerilen telkinlerin etkileri sınırlı oluyormuş....
beynimdeki depresyonu çözersem öbürlerini de eklediğimde eskisinden daha çok etki göreceğimi umuyorum.
sabahları uyandığımda günü yaşamaya daha istekli biçimde kalkıyorum..yeni şeyler keşfetme isteği de geldi...
bazen olur olmaz anlarda geçmişte çocuklukta yaşadığım güzel anların kesitleri anlık olarak aklıma geliyor ve mutlu oluyorum..
eskiden hayatımın tıkandığı bittiği ve hep böyle süreceğini düşünürdüm...inanırmısın bugün ne dedim kendi kendime...."hayat daha bitmedi" dedim...görüp göreceğim şeyler sadece geçmişte kalmadı....tamam belki eskisi kadar gezip tozamıyorum çok yer göremiyorum ama hayat sadece dışarıda gezip tozup birşeyler görmek değil ki....tamam eskiden ailecek yaz kamplarına giderdik deniz kenarında gezer ve beğendiğim taşları toplardım çocukken....ama bugün de kendime başka güzellikler bulabilirim...yarın olduğunda bugüne dair hatırlayacak güzel birşeylerim olur....son senelerime ait hatırlayabileceğim böyle şeylerim yok bile...ve o yılları maalesef yaşanmamış yıllar olarak sayıyorum...ama bugünden itibaren o yaşanmamış yıllara yenilerini eklemeye niyetim yok...kötü anılara bile sevgiyle bakmaya başladım....ve şunu anladım ki benim esas canımı sıkan kötü şeyler yaşamak ve kötü anılar değil..tam tersine hayata dair hiçbirşey yaşamadan sadece uyumak uyanmak ve yemek yemekle günü geçirmek ve tabi evdeki zorunlu işler...kötü günden ziyade yaşanmamış ve boşa harcanmış günler beni daha çok üzüyormuş...hem her korktuğum şey başıma geldimi ki bugüne kadar hayır...ama o korku dolu günlerimi düşündükçe aslında başka türlü baksaydım o anlarım bile zevkliymiş...çünkü ne de olsa korkulan kötü sonu görmedim...ve tekrar görmeyeceğimi bilsem belki o anlardan zevk alırdım bu sefer..

geçenlerde aklıma bir fikir geldi...günlük işlerimi organize edememekten çok şikayet ediyordum...artık depresyon telkini sayesinde sabah 5.30 da 6 da uyanmaya başladım...
ve kendime kenarı telli olan bir defter aldım ve günlük planlarımı düşünüp planlayıp ona yazdım...haftanın hergünü neleri yapmam gerektiğini iyi biliyorum artık...öyle katı bir plan da değil saatli dakikalı değil...sadece haftanın o günü neleri yapmak zorundaysam onları yazdım..gün içinde istediğim saatte istediğimi seçebileceğim şekilde yaptım..birnevi mönü gibi...boş kalınca plandan bir madde seçip yapıyorum o gün içinde hepsini tamamlamak şartıyla..