iloscuk Nickli Üyeden Alıntı

Benim bu konuda sıkıntım var arkadaşlar.Aslında genelde 'hayır' diyebiliyorum.Özellikle geçmişe göre.Ama çok rahat bir şekilde,göğsümü gere gere diyemiyorum.Örneğin, gelemem ama şu nedenden.Kusura bakma olur mu gibi cevaplar vererek.Oysa nedenini söylemişim zaten,mahcupluk hissini vermek niye?Ya da anında Hayır diyemiyorum.Bir düşüneyim,dönerim vs.gibi cevaplar verebiliyorum.Aslında istemediğimi biliyorum o konuşmayı yaparken.

Ya da birkez hayır demişim ve nedenini de söylemişim karşı tarafa.Zaman geçtikten sonra o kişi benden aynı şeyi tekrar rica ettiğinde ve müsaitsem o işi yapabilmek için "Hayır" diyemiyorum maalesef.Belki yalan söyleyemediğim için, belki ikinci kez söylediğine göre gerçekten ihtiyacı var demekki diye düşünerek yumuşuyorum hemen.Belki bu ikinci durum akrabalarıma karşı daha fazla geçerli.(İş ortamında hayır konusunda daha inatçı olabiliyorum çünkü.)



Yüzde yüz istemediğim birşeyi başkası(özellikle akraba) için yapmak,kendimi ezdiriyormuşum, kullandırıyormuşum hissi veriyor sanki( Ki bu işi benim dışında da etrafında halledebilecek kişiler varken özellikle)Sizce de öyle mi?Yoksa herkesin yardıma ihtiyacı olabilir,bugün ben onlara yarın onlar bana mantığı mı gütmeli insan?