 Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
Bugün pazar.Antalya da herkesin özlediği bir yaz sabahı.Gece boyunca uyurken dinlediğim suçlluluk ve ego mp3 lerini ard arda dinlemeye devam ediyorum.Sesi evin her yerinden duyabilecek şekilde açıyor, yemek yaparken, bulaşık yıkarken, tv seyrederken, yazarken, nette dolaşırken sürekli dinliyorum.Evden sadece alışveriş için çıktığımı düşünürsem günde ortalama onbeş saatin üzerinde dinliyorum diyebilirim.
Bugün pazar demiştim.Bir ara pazarları ve mesai saati harici zamanların,tatillerin gelmesini çok isterdim.Eşime sürpriz yapmak için aldığım dairenin tapusunu almamıştım.Daha sonra arsa sahibi ile müteahhit ihtilafa düşünce dairemi benden alıp arsa sahibine verdiler.Parasını ödediğim halde o zamanın parası ile yaklaşık 180.000$ ım gitmişti.Onun mahkemeleri devam ederken mesai saatleri birsin ctsi pazar günü bir an önce gelsin isterdim.Çünkü o zamanlarda beni ne avukat arar ne mahkemeden bir zarf gelirdi.Her zaman olduğu gibi haklılığıma rağmen mahkeme benim aleyhime sonuçlandı.Şimdilerde yine bir mahkemem var.Emekli olduğum zaman bahçe düzenleme işi yapmaya başladım.İlk işimde adam paramı ödemedi.Tecrübesizlikten adamla ne bir sözleşme ne bir yazılı belgem yoktu.Çok değil iki bin tl alacağım vardı şimdi avukat mahkeme masrafları derken üç bini geçti.Ben bu kişiyi tanımıyorum diyor mahkemede ve ben bahçede bizzat çalışan kişiler şahit olmasına rağmen böylesine haklı olduğum bir durumda üstüne birde adama karşı suçlu duruma düşüp (Haksız kazanç elde etme girişimi) belki de tazminat ödemeye gideceğim.Şimdilerde tatil günleri bu yüzden hoşuma gidiyor yine.Beni ne avukat arıyor nede adliyeden zarf getiren postacı kapımı çalıyor.Ama yarın pazartesi olacak ın endişesi de beni rahat bırakmıyor.Artık bu tür insanlardan nefret ediyorum
herkeşe şüphe ile yaklaşıyorum.Kimselere güvenemiyorum.Bu mudur insanlık?
Kafam sürekli birşeylerle meşgul anlıyacağınız ama beni yoran beni üzen şeyler bunlar.Emekliyim ama hala bir köşeye çekilmiş değilim.
Acaba diyorum hep olumsuz şeyler düşündüğüm için mi bu kadar olumsuzluk beni buluyor.Ben mi çekiyorum bu kadar olumsuzluğu.Bazen "Allahın imtihanı bunlar" diyorlar.İyi de be kadar imtihan bir kişiye çok aşırı değilmi? Tanrı bu kadar acımasız değil ki.O bizim bu kadar kötü durumda olmamızı istemez ki.
Sizler diyorsunuz ki güzel düşünün mutlu olmayı isteyin.Bunu istiyorum elbet ama sadece çok kısa özetini anlattığım yaşanmışlıklarımın arasında bunu yapmak bana bir oyun gibi geliyor.Herşeyi basite indirgeyip, bu kadar problemi gözardı edip "Ben mutluyum demek bana öyle saçma geliyor ki" (Çok özür diliyorum sizlerin düşüncelerine saygısızlık anlamında yorumlamayınız hiçbiriniz lütfen ben sadece hissettiklerimi yazmak zorunda olduğumu düşünüyorum) sanki Polianna cılık gibi düşünüyorum.Belki de haklısınız.Bir yerden başlamak gerektiğine göre, kapının açılması gereken yer burası olmalı.Bir şekilde içimize mutlulugun kendisi olmasada hiç değilse düşüncesinin girmesi gerekli.Daha sonra o düşünce gerçek mutlulukla yer değiştirir belki.
Burada içimden geçenleri özgür bir şekilde yazmanın ve yazdıklarımı benim "GÜZEL" tarifime uyan sizlerin okuması beni biraz da olsa rahatlatıyor.Sizlerin bana cevaplarınız bana destek oluyor.
Biliyormusunuz hayatım boyunca ilk defa bu kadar içten bir ilgi ile karşılaşıyorum.Buna kendi ailemde eşimde dahil.O yüzden burada yazmak bir şekilde hoşuma gidiyor.Bağlanıyorum ister istemez.Elle tutulup gözle görülmesenizde iyi ki varsınız.
Sizleri ve sizin gibi insanları seviyorum. |