[karavan]

Her sabah olduğu gibi bu sabah da erkenden kalktım.(Saat 06.10)Önce gümlüğüme göz atıp ilk yazdıklarımı bir daha okudum.O ana kadar kendimde pek değişiklik olduğunu düşünmezken ilk yazdıklarımı okuduğum zaman ne kadar kötü hissettiğimi farkettim.Şu an o günkü halime göre daha iyi olduğumu fark ettim.Bunu farketmek bana çok iyi geldi.Moralim oldukça düzeldi.Demek ki burada olmanın,beni yalnız bırakmıyan siz güzel insanların,sürekli dinlediğim telkinlerin oldukça faydasını görmüşüm.Şimdi daha iyi hissediyorum.
Dün Sevgili "shamanic" in Tezahür Ettirmenin Kaybolan Sırrı adlı kitabından yazdıklarını okumaya başladım.İlk olarak sahip olduğum ve şükran duğum şeyleri yazmaya başladım ve inanın kendimden utandım.Şükran duyabileceğim bu kadar çok şey varken kendimi bu kadar kötü hissedebilmemin tek sebebinin olumsuz düşüncelerim olduğunun bir kere daha farkına vardım.Artık olumsuz düşünmemeye azmediyorum.Onyedi saniye (Ben daha uzun tutuyorum ama zararı olurmu bilemiyorum.Buradan sormuş olayım bu arada.Mesela 35-45 sn gibi) şükran duyduğum şeyleri düşünüyorum.
Artık beni bu noktaya getiren son olayların benim iyiliğime olduğunu düşünmeye de başladım.Eğer o olaylar olmasaydı ben şu ana bu sitede olmıyacak,sizleri tanımıyacak,telkinleri dinlemiyecek ve kendimi şu ana kadar olduğu gibi az da olsa geliştiremiyecektim.O an neden ben dediğim o olaylar için şimdi iyiki ben diyorum.Bunu diyebileceğimi asla düşünemezdim ve ben bunları beş altı gün gibi çok kısa bir sürede yaşıyabildim.Buna kendim bile inanamıyorum.
Siteye ve sürekli benim yanımda olan desteğini esirgemiyen sizlere ne kadar çok teşekkür etsem azdır.
Taa içten taaa yürekten "İyiki varsınız" demek istiyorum.
Hepinizi seviyorum.