[gülsevgi]

hemen hepimiz çocukluğumuda olumsuz durumlarla karşılaşmışızdır...ben bu olumsuzlukları felaketleştiriyordum sadece ben yaşıyorum gibi hissediyordum ve kendime acımaya başladım ancak aynı sorunları yaşayan milyonlarca insan var...felaketleştirerek,çözümsüzleştirerek yaşanmıyor daha çok acıyorsun kendine ve daha çok uzaklaşıyorsun kendinden...yaşadıklarını bir avantaja dönüştürmek senin elinde aslında ah vah edip sızlanmayı da tercih eden biziz,olumsuzlukları kabul edip, kendini suçlamadan değiştirmekte senin elinde...
Bende çok kötü bir çocukluk geçirdim...sürekli itilip,kakılan...oyun oynadı diye dövülen bir çocuktum...anne babamın her yaptığının doru olduğunu düşünüyordum...beni dövüyorlarsa ben kötü bir çocuğum diyordum...onların da yanlış yapabileceği aklımın ucundan bile geçmiyordu...yaş kemale erdikten sonra anlayabildim...anne babamızın da doğru bildikleri yanlışlar var...bize kötü bir çocukluk yaşatmış olabilirler,suçluluk duygusu ile büyütüp kendimizi hırpalamamıza sebep olmuşlar ancak bu onların doğrusuydu yanlış olduğunu bilmiyorlardı belki onlarda böyle görmüşlerdi...suçlu aramak yerine çözüme odaklanırsak yaşadığımız tüm olmuzsuzlukları olumluya çevirebiliriz belki...
eskiden annem ve babamdan nefret ederdim...beni dövdükleri için,benden nefret ettikleri için,başkalarının anında beni küçük düşürüp aşağıladıkları için....artık geçti...vız geliyor ister kızsınlar,ister dövsünler,isterse öldürsünler umurumda değil bu benim değil onların hatası kendimi suçlamayı bıraktım...onlarda hatalı olabilirler...insanların yaptıkları hataların faturasını ben ödemeyecem...ailemi bütün olumsuzluklarıyla kabul ettim...şimdi bütün olumsuzlukları olumluya dönüştürmeye çalışıyorum.inş. başarırız...